Wyrok NSA z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. II OSK 1056/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie Sędzia NSA Wojciech Mazur (spr.) Sędzia del. WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Protokolant asystent sędziego Tomasz Muszyński po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej T.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 stycznia 2013 r. sygn. akt II SA/Wr 660/12 w sprawie ze skargi G.L., D.M., M.M., M.N., R.D., S.M., T.K., W.P., A.S., B. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania, 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. akt II SA/Wr 660/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę G.L., D.M., M.M., M.N., R.D., S.M., T.K., W.P., A.S., B.J., na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia [...] listopada 2008 r. Nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji wskazał, iż ww. decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Wrocławiu, po rozpoznaniu odwołań szeregu osób fizycznych utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy uznał, że budowa jest celem publicznym o znaczeniu lokalnym bądź ponadlokalnym - powiatowym. Kolegium stwierdziło także, że inwestycja jest zgodna z ustaleniami Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Wrocławia podjętego uchwałą Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 6 lipca 2006 r., nr LIV/3249/06. Uznało, że przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie uzależniają ustalenia lokalizacji celu publicznego od wymagań zachowania ładu przestrzennego, właściwego uzbrojenia, czy dostępu do drogi publicznej. Organ wskazał jednocześnie, że ze zgromadzonego materiału dowodowego jednoznacznie wynika, iż uzbrojenie terenu jest wystarczające dla lokalizacji planowanej inwestycji oraz, że teren objęty inwestycją nie jest gruntem rolnym, ani też gruntem leśnym. Zgodnie z danymi znajdującymi się w ewidencji gruntów i budynków oznaczony jest symbolem "B" i "Bi", co kwalifikuje go jako teren mieszkaniowy (§ 68 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków; Dz. U. Nr 38, poz. 454). Kolegium uznało, że wszelkie ustalenia organu I instancji w sprawie za właściwe i prawidłowe.