Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2014 r., sygn. I OSK 666/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Wojciech Mazur, Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz (spr.), Sędzia del. WSA Iwona Kosińska, Protokolant asystent sędziego Michał Zawadzki, po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 1386/12 w sprawie ze skargi M. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 30 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 1386/12 oddalił skargę M. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy:

Wnioskiem z dnia 12 stycznia 2012 r. M. Z. wystąpił o pomoc finansową z przeznaczeniem na zakup żywności.

Po rozpoznaniu tego wniosku Prezydent [...] decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. odmówił przyznania M. Z. świadczenia w formie zasiłku celowego na zakup żywności.

Podjęte rozstrzygnięcie uzasadnił tym, że na podstawie przeprowadzonego wywiadu środowiskowego ustalił, iż wnioskodawca prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, a na jego dochód miesięczny składa się zasiłek stały 324 zł i zasiłek pielęgnacyjny 153 zł. Następnie powołał treść art. 2 ust. 1 oraz art. 3 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej wskazując, iż celem pomocy społecznej jest przede wszystkim udzielenie wsparcia, a nie zastąpienie indywidualnych wysiłków w dążeniu do poprawy sytuacji bytowej. Taką funkcję spełnia zasiłek celowy, o którym mowa w art. 39 ust. 1 ww. ustawy. Z powołanego przepisu wynika, że decyzja przyznająca ten zasiłek ma charakter uznaniowy, a organ go przyznający nie jest zobowiązany do spełnienia wszystkich żądań strony. Każdorazowo o wysokości zasiłku decyduje organ przyznający świadczenie zależnie od możliwości finansowych jakie posiada oraz potrzeb i liczby osób znajdujących się w kręgu jego zainteresowania. Obowiązkiem organu jest zabezpieczenie posiadanych środków dla wszystkich osób i rodzin wymagających wsparcia. Rozstrzygnięcie w zakresie zasiłku celowego leży w sferze uznania administracyjnego, choć uznanie to nie oznacza pełnej swobody i dowolności organu, lecz obowiązek załatwienia sprawy w sposób zgodny ze słusznym interesem obywatela, jeśli nie stoi temu na przeszkodzie interes społeczny, ani nie przekracza on możliwości organu, wynikających z przyznanych mu uprawnień i środków, a także nie nakazuje organowi spełnienia każdego żądania obywatela. Stanowisko takie reprezentowały sądy administracyjne m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 marca 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 104/06, Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 września 2000 r., sygn. akt I SA 945/00.