Wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2016 r., sygn. I OSK 2751/15

Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postaci naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne jej rozumienie, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego, czyli niezasadne uznanie, że stan faktyczny sprawy odpowiada hipotezie określonej normy prawnej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędzia del. WSA Dorota Jadwiszczok (spr.) Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kudrzycka po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 139/15 w sprawie ze skargi P. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 139/15, oddalono skargę P. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] listopada 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego.

Wyrok ten wydany został w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Pismem z dnia 26 maja 2014 r. P. P. wystąpiła o przyznanie pomocy materialnej na II, III i IV kwartał 2014 r. obejmującej m.in. zasiłek celowy na pokrycie kosztów transportu umożliwiającego dotarcie do placówek służby zdrowia w październiku i grudniu 2014 r. w pełnej wysokości po 300 zł.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] Prezydent m.st. Warszawy odmówił przyznania przedmiotowego zasiłku. W uzasadnieniu wskazał, że wnioskodawczyni jest osobą prowadzącą jednoosobowe gospodarstwo domowe, nie pracuje zawodowo ani dorywczo, jak również nie prowadzi własnej działalności gospodarczej. Nie jest także zarejestrowana w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna. Organ ustalił, że wnioskodawczyni zajmuje wraz z matką trzypokojowe mieszkanie i nie wnosi opłat za czynsz, natomiast faktury za energię elektryczną regulowane są przez ośrodek pomocy społecznej w pełnej wysokości. Wskazując na treść art. 39 ust. 1 i 2 ustawy o pomocy społecznej Prezydent stwierdził, że wobec konieczności pokrycia kosztów transportu na rehabilitację została przyznana skarżącej pomoc finansowa w postaci zasiłku celowego na zakup kwartalnego biletu komunikacji miejskiej w pełnej wysokości 280 zł. w miesiącu czerwcu. Jednocześnie rozpatrzenie wniosku o przyznanie zasiłku celowego w postaci pokrycia kosztów dojazdu na rehabilitację w postaci zakupu kwartalnego biletu na kolejny okres, z uwagi na toczące się postępowanie dotyczące orzeczenia o stopniu niepełnosprawności byłoby przedwczesne, albowiem uprawomocnienie się tego orzeczenia stanowić będzie o uprawnieniu wnioskodawczyni do zakupu tego biletu po niższej cenie, tj. przy zastosowaniu ulgi dla osoby niepełnosprawnej. Organ wskazał, że odmowa przyznania pomocy wynikająca z niniejszej decyzji nie uniemożliwia wnioskodawczyni wystąpienie o przyznanie pomocy finansowej na ten sam cel po uzyskaniu orzeczenia o niepełnosprawności.