Wyrok NSA z dnia 5 marca 2014 r., sygn. II OSK 2409/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędzia del. WSA Teresa Zyglewska Protokolant: asystent sędziego Justyna Rosińska po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 10 maja 2012 r. sygn. akt II SA/Lu 137/12 w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu na rzecz skarżącej M. P. kwotę 1.250 (tysiąc dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 10 maja 2012 r., sygn. akt II SA/Lu 137/12 oddalił skargę M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy.

Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:

Decyzją z dnia [...] listopada 2011 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu, po rozpatrzeniu odwołania m.in. skarżącej od decyzji Burmistrza Miasta B. z dnia [...] sierpnia 2011 r., ustalającej na wniosek Spółdzielni Mieszkaniowej [...] w B. warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na realizacji budynku mieszkalnego wielorodzinnego pięciokondygnacyjnego o 32 lokalach mieszkalnych z wbudowanymi boksami garażowymi oraz 20 miejscami postojowymi wraz z urządzeniami budowlanymi i towarzyszącą infrastrukturą. W decyzji organ określił szczegółowe warunki budowy tego budynku, wskazując m.in. linię zabudowy - minimum 73,0 m od krawędzi jezdni ulicy [...], szerokość elewacji frontowej - do 48,2 m, maksymalną wysokość budynku od poziomu terenu do kalenicy - od 17,0 do 18,0 m, wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej - do 14,0 m, geometrię dachu - dach dwuspadowy o kącie nachylenia do 40°, ilość boksów garażowych i sposób ich lokalizacji, ilość miejsc parkingowych - do 20, wielkość powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki - do 30%. Zdaniem Burmistrza Miasta B. inwestor spełnił wszystkie wymagania określone w art. 61 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Kolegium podzieliło stanowisko organu pierwszej instancji stwierdzając, że ustalenie warunków zabudowy w niniejszej sprawie było zgodne z obowiązującymi przepisami prawa. Inwestor wraz z wnioskiem przedstawił koncepcję planu zagospodarowania wraz z mapą terenu, sporządzoną przez uprawnionego projektanta, która uwzględnia określone położenie projektowanego budynku na działce, kierunek kalenicy głównej, usytuowanie miejsc parkingowych oraz pozostałe parametry nowej zabudowy. Ustalenia zawarte w analizie urbanistycznej oraz w decyzji organu pierwszej instancji uwzględniają wskazaną przez wnioskodawcę koncepcję zabudowy, która bazuje na istniejących w terenie ograniczeniach w zakresie usytuowania budynku. Ograniczenia te miały istotny wpływ na sposób wyznaczenia parametrów zabudowy w decyzji organu pierwszej instancji. W ocenie organu odwoławczego autor analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu prawidłowo określił obszar analizowany w odległości 50 m od granicy działek objętych zamierzeniem inwestycyjnym. W obszarze tym występuje zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna i wielorodzinna, a objęte wnioskiem działki stanowią wspólny obszar funkcjonalnej zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, położony w obszarze zabudowy wielofunkcyjnej [...]. Projektowany budynek stanowi uzupełnienie istniejącej w obszarze analizowanym zabudowy wielorodzinnej. Działki, na których ma być realizowana planowana inwestycja, tworzą powierzchnię nieforemną, szerokość działki nr [...] od strony ulicy [...] różni się znacznie od szerokości tej działki od strony ulicy [...] a szerokość działek nr nr [...] i [...] od strony ulicy [...] różni się od szerokości działki nr [...] od strony ulicy [...]. Organ pierwszej instancji musiał wziąć także pod uwagę, iż wnioskiem objęto jednocześnie działki nr nr [...]. Wyznaczenie obszaru analizowanego w ten sposób, że jego granice obejmują wskazane wyżej ulice lub przebiegają wzdłuż tych ulic ma uzasadnienie urbanistyczne, gdyż przebieg tych ulic wyznacza swoiste granice dla obszaru zabudowy, który stanowić winien urbanistyczną całość. Niezasadne są również, zdaniem Kolegium, zarzuty naruszenia tzw. zasady dobrego sąsiedztwa. Skoro w obszarze analizowanym zlokalizowane są nie tylko budynki jednorodzinne, ale i wielorodzinne, w tym 4 wielorodzinne budynki pięciokondygnacyjne, to na działce [...] dopuszczalna jest zarówno zabudowa jednorodzinna, jak i wielorodzinna, a w szczególności budowa wielorodzinnego pięciokondygnacyjnego budynku mieszkalnego. Organ odwoławczy podkreślił, iż z przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie wynika, by wysokość nowej zabudowy nie mogła przekraczać średniej wysokości budynków w obszarze analizowanym. Wbrew zarzutom odwołujących się, działka nr [...] posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej - ulicy [...], a dojazd do budynku mieszkalnego, jak wynika z koncepcji zagospodarowania terenu, zapewniony zostanie drogą wewnętrzną urządzoną w granicach tejże działki. Droga ta łączyć będzie z ulicą [...] również działki nr nr [...]. Inwestor jest właścicielem wskazanych wyżej działek, a Zarząd Dróg Powiatowych w B. pozytywnie uzgodnił projekt decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowej inwestycji. W ocenie Kolegium autor analizy urbanistycznej wykazał należycie przyczyny odstępstwa od przewidzianych w powołanym rozporządzeniu Ministra Infrastruktury zasad ustalania niektórych parametrów zabudowy, to jest: linii zabudowy, szerokości elewacji frontowej oraz określenia kierunku położenia górnej kalenicy dachu, z uwagi na kształt działki i planowane usytuowanie budynku. Zasadnie Burmistrz miasta B. podniósł, iż w latach 90-tych ubiegłego stulecia dla terenu objętego wnioskiem obowiązywał miejscowy plan szczegółowego zagospodarowania przestrzennego Śródmieścia miasta Biłgoraj, zatwierdzony uchwałą Nr XIX/75/91 Rady Miejskiej Biłgoraja z dnia 5 sierpnia 1991 r., na podstawie którego dla Spółdzielni Mieszkaniowej została wydana decyzja z dnia [...] czerwca 1999 r., nr [...], o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego dla budowy garaży wraz z urządzeniami budowlanymi na wskazanych działkach przy ulicy [...] w B. Inwestycja ta nie została jednak zrealizowana, a plan miejscowy - zgodnie z art. 87 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - wygasł z dniem 31 grudnia 2003 r. i obecnie brak jest obowiązującego planu miejscowego dla tego terenu.