Wyrok NSA z dnia 12 czerwca 2014 r., sygn. I OSK 697/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Joanna Banasiewicz, Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.), Sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski, Protokolant starszy asystent sędziego Kamil Buliński, po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 8 listopada 2012 r. sygn. akt II SA/Rz 591/12 w sprawie ze skargi S. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy skierowania do domu opieki społecznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 8 listopada 2012 r., sygn. akt II SA/Rz 591/12, po rozpoznaniu sprawy ze skargi S. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy skierowania do domu opieki społecznej, oddalił skargę.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym.

Zaskarżoną decyzją z [...] kwietnia 2012 r., Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Rzeszowie, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98 poz. 1071 ze zm.; dalej: k.p.a.) oraz art. 54 ust. 1 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r., Nr 175, poz. 1362 ze zm.) utrzymało w mocy wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta Rzeszowa decyzję z [...] stycznia 2012 r. Nr [...].

Decyzją tą, działający z upoważnienia Prezydenta Miasta Rzeszowa, Kierownik Działu Pomocy Instytucjonalnej i Opieki Zastępczej, po rozpatrzeniu wniosku S. M. z 7 listopada 2011 r. odmówił skierowania go do domu pomocy społecznej.

W uzasadnieniu, powołując się na przeprowadzone postępowanie i wywiad środowiskowy, organ podał, że wnioskodawca ma [...] lat, ostatnie zameldowanie na pobyt stały posiada przy ul. [...], aktualnie przebywa w Schronisku [...], jest rozwiedziony, z córką nie utrzymuje kontaktu. Źródłem jego utrzymania jest pobierany zasiłek stały i pielęgnacyjny. S. M. jest osobą niepełnosprawną, zaliczony jest do osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności do dnia [...] sierpnia 2013 r. (orzeczenie Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności z [...] września 2013 r.). Jest osobą okresowo niezdolną do pracy do dnia 31 stycznia 2014 r. (orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z [...] stycznia 2012 r.). Organ po analizie przedłożonej przez wnioskodawcę dokumentacji medycznej oraz informacji zebranych w trakcie wywiadu środowiskowego uznał, że brak jest dostatecznych przesłanek do umieszczenia S. M. w domu pomocy społecznej. Wnioskodawca jest osobą samodzielną, w zakresie wykonywania większości czynności służących zaspokojeniu niezbędnych potrzeb życiowych lub wykonuje je z niewielką pomocą osób drugich. Nie ma problemu z poruszaniem. Wymaga pomocy przy większych zakupach połączonych z wysiłkiem fizycznym. Organ podał, że mimo przedstawienia zaświadczeń lekarskich wskazujących na pozostawanie w stałym leczeniu lub koniczność opieki osób trzecich, S. M. wykazuje znaczną aktywność ruchową: często opuszcza schronisko w celu załatwienia spraw osobistych, porusza się na rowerze. Nadto organ wskazał, że jest osobą sprawną umysłowo i jest w stanie dopełnić wszelkich formalności. Organ zwrócił uwagę, że wnioskodawca nie prowadzi zdrowego trybu życia i nie dba należycie o stan zdrowia. W ocenie organu jest on w stanie prawidłowo funkcjonować i brak jest podstaw do uznania, że niezbędna jest mu całodobowa pomoc, udzielana w warunkach domu pomocy społecznej. Reasumując S. M. nie spełnia przesłanek o jakich mowa w art. 54 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, a sama niepełnosprawność, czy złe warunki mieszkaniowe nie stanowią wystarczających powodów, które uzasadniałyby skierowanie go do domu pomocy społecznej.