Wyrok NSA z dnia 5 czerwca 2014 r., sygn. II OSK 117/13

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak /spr./ sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Stojek po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady Miasta Zakopane od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 sierpnia 2012 r. sygn. akt II SA/Kr 832/12 w sprawie ze skarg K. w Z. oraz S. Ł. na uchwałę Rady Miasta Zakopane z dnia 12 stycznia 2012 r. nr XXI/287/2012 w przedmiocie "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego KOŚCIELISKA" 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 sierpnia 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 832/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w punkcie I. sentencji uwzględnił skargę S. Ł. i stwierdził nieważność uchwały Nr XXI/287/2012 Rady Miasta Zakopane z dnia 12 stycznia 2012 r. w przedmiocie Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "KOŚCIELISKA", w punkcie II. oddalił skargę K. w Z. na powyższą uchwałę, w punkcie III. zasądził od Rady Miasta Zakopane na rzecz skarżącego S. Ł. kwotę 557 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

W dniu 12 stycznia 2012 r. Rada Miasta Zakopane podjęła uchwałę Nr XXI/287/2012 w przedmiocie Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "KOŚCIELISKA".

Pismem z dnia 24 kwietnia 2012 r. K. w Z., po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na wskazaną wyżej uchwałę, domagając się stwierdzenia jej nieważności w całości z uwagi na naruszenie przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a to: art. 17 poprzez brak uzgodnienia z właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków, art. 1 pkt 9 i art. 2 pkt 4 poprzez nieuwzględnienie potrzeb K. - lokalnej społeczności; art. 17 pkt 13 poprzez nie ponowienie w niezbędnym zakresie uzgodnień przy piątym wyłożeniu planu, do którego wprowadzono zmiany. Wniesiono również o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.