Wyrok NSA z dnia 7 października 2014 r., sygn. II FSK 2465/12

Zarówno z przepisów Ordynacji podatkowej, jak i u.p.d.o.f. nie da się wywieść twierdzenia, że organ podatkowy jest zobowiązany do oszacowania kosztów uzyskania przychodów w sytuacji, gdy podatnik zaniedbuje swoje obowiązki w zakresie dokumentowania zdarzeń gospodarczych. To podatnik jest zobowiązany posiadać (wskazać) przekonujące dowody pozwalające na ustalenie faktu poniesienia kosztów w celu uzyskania przychodów, a więc również powinien wskazać, na rzecz jakich podmiotów i w jakiej wysokości ponosił w rzeczywistości określone wydatki.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala (sprawozdawca), Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia del. NSA Jan Grzęda, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 7 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 483/12 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 2 lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie kwotę 2.700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 483/12, Wojewódki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę A. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 2 lutego 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r.

W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że decyzją z dnia 2 lutego 2012 r. organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 26 października 2011 r. określającą skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r.

W toku postępowania organy ustaliły, że skarżąca prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą I. A. B. W 2009 r. firma skarżącej prowadziła roboty budowlane związane z budową dróg, budynków niemieszkalnych i pozostałych obiektów inżynierii lądowej na podstawie umów zawartych z generalnymi wykonawcami czy też ich podwykonawcami. Jednostka nie korzystała w tym okresie z usług podwykonawców, mimo że w kosztach uzyskania przychodów wykazała z tego tytułu kwotę 1.019.451,75 zł na podstawie faktur wystawianych w okresie od stycznia do grudnia 2009 r. przez Agencję [...] P. P. oraz przedłożonej w postępowaniu umowy z dnia 10 lutego 2008 r. o współpracy w zakresie podwykonawstwa robót budowlanych, a także comiesięcznych zleceń wykonania prac. Na poparcie swojego stanowiska organ powołał się na zapisy warunków ogólnych umowy o wykonanie robót budowlano-montażowych zawartej w dniu 16 maja 2008 r. przez I. z B. S.A., z których wynikało, że wykonawca (I.) jest obowiązany uzyskać zgodę zamawiającego na przekazanie wykonawstwa przedmiotu umowy osobom trzecim. W postępowaniu nie stwierdzono, by firma skarżącej o zgodę taką występowała, czy też uzyskała ją od zleceniodawcy. W umowie zawartej z M. S.A. jednoznacznie zapisano natomiast, że wykonawca nie będzie prowadzić robót za pomocą podwykonawców.