Wyrok WSA w Krakowie z dnia 24 maja 2012 r., sygn. I SA/Kr 483/12

Sygn. akt I SA/Kr 483/12 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 24 maja 2012 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Maja Chodacka, Sędzia: WSA Agnieszka Jakimowicz, Sędzia: WSA Bogusław Wolas (spr.), Protokolant: Urszula Bukowiec, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2012 r., sprawy ze skargi A.B., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 2 lutego 2012r. Nr [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009r. - skargę oddala -

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 26 października 2011 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił A. B. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. w kwocie 264 565 zł.

W toku postępowania kontrolnego przeprowadzonego u podatniczki, prowadzącej działalność pod firmą "P." A.B. z siedzibą w N., stwierdzono, że zawyżyła ona koszty uzyskania przychodów o kwotę 1 019 451,75 zł w związku z ujęciem w kosztach działalności firmy faktur wystawionych przez Agencję P. P., które nie odzwierciedlają stanu rzeczywistego.

W odwołaniu od powyższej decyzji podatniczka wniosła o jej uchylenie.

Decyzją z dnia 2 lutego 2012 r., Nr[...], Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu wskazał, że dokonując ustaleń w sprawie organ I instancji oparł się na dokumentach źródłowych przedstawionych przez stronę - dokumentacja księgowa firmy. Podatniczce zapewniono czynny udział w prowadzonym postępowaniu. Podejmowano zatem szereg działań oczekując współpracy ze stroną w zakresie dostarczania dowodów. Dążąc do wyjaśnienia zaistniałych problemów organ I instancji prowadził samodzielnie postępowanie dowodowe uzyskując dowody (dokumenty) z różnych źródeł. Uzupełniając dowody z dokumentów źródłowych przeprowadzono także dowody z przesłuchania wielu świadków. Cały przebieg postępowania znajduje odzwierciedlenie w aktach sprawy (stosowne wezwania, pisma, zawiadomienia kierowane do strony związane ze zbieraniem materiału dowodowego). Organ odwoławczy zaznaczył, że jakkolwiek z przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 z późn. zm., dalej określanej skrótem "O.p.") wynika, że ciężarem prowadzenia postępowania i wykazania określonych faktów obarczone są organy podatkowe, to orzecznictwo i doktryna wypracowało pogląd, zgodnie z którym, w sytuacji gdy podatnik z jakiegoś faktu, zdarzenia wywodzi skutki prawne musi to udowodnić oraz, że ciężar poszukiwania dowodów w sprawie wyrażony w art. 122 powołanej ustawy nie spoczywa wyłącznie na organie podatkowym. Ciężar ten obarcza również stronę, która w swym dobrze rozumianym interesie powinna wykazać dbałość o dostarczanie środków dowodowych, gdyż nieudowodnienie określonej okoliczności faktycznej, może prowadzić do rezultatów niekorzystnych dla niej. W sprawie gromadzono materiał dowodowy w sposób obiektywny, uwzględniając różne kierunki i wątki prowadzonego postępowania, które zapewniły wielostronność źródeł dowodowych, umożliwiając realizację zasady dochodzenia prawdy obiektywnej. Wskazano którym dowodom i wyjaśnieniom dano wiarę, a które zostały odrzucone i z jakich względów. Kończąc postępowanie, tj. przed wydaniem decyzji umożliwiono podatniczce zapoznanie się z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, z którego to prawa nie skorzystała. Organ odwoławczy nie podzielił argumentacji pełnomocnika strony w odniesieniu do zarzutu, iż w pierwszym protokole sporządzonym w sprawie wysokość zobowiązania podatkowego określona została w niższej wysokości a z uwagi na fakt, że podatnik nie zgodził się z jego ustaleniami i nie uregulował wyliczonego w nim podatku, spotkała go "swojego rodzaju kara za próby obrony swojego stanowiska", gdyż w wydanej decyzji określono zobowiązanie w znacznie wyższej wysokości. Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że w trakcie prowadzonego postępowania kontrolnego organ ma obowiązek podjąć wszelkie niezbędne działania w celu prawidłowego ustalenia stanu faktycznego. Przystępując w początkowej fazie postępowania kontrolnego, tj. w trakcie kontroli podatkowej, do gromadzenia dowodów w sprawie organ prowadzący postępowanie nie zakłada na wstępie jakie dowody będzie przeprowadzał, jakie kwestie będą wymagały wyjaśnienia, bowiem problemy do opracowania ujawniają się w trakcie dokonywanych czynności. Końcowe rozstrzygnięcie sprawy decyzją zdeterminowane jest zgromadzonym w sposób wyczerpujący materiałem dowodowym. Wszczęta w trakcie postępowania kontrolnego kontrola podatkowa jest jednym z etapów tego postępowania, zakończonego protokołem. Organ podkreślił, że w sprawie już po sporządzeniu protokołu kontroli zebrano dodatkowo istotne dowody w sprawie, które zostały następnie ocenione w kontekście całego materiału dowodowego. Ustalenia zawarte w protokole kontroli mogły w związku z tym różnić się od tych późniejszych przeprowadzonych w trakcie całego postępowania kontrolnego. W przepisach prawa podatkowego brak jest bowiem ograniczeń czasowych do pozyskiwania dodatkowych dowodów w sprawie w trakcie prowadzonego postępowania, byleby zostały one ujawnione przed wydaniem decyzji. Odnosząc się do zawartych w odwołaniach wniosków dowodowych Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że żądanie przeprowadzenia dowodu na określoną okoliczność powinno zawierać wskazanie tezy dowodowej i wspierającej ją argumentacji. Strona wniosła o przeprowadzenie dowodów z oględzin oraz o dokonanie konfrontacji zeznań świadków, jak również załączyła 6 oświadczeń o identycznej treści podpisanych przez osoby pracujące w 2009 r. na budowach realizowanych przez firmę A. B. Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniami z dnia 19 stycznia 2012 r. odmówił przeprowadzenia wnioskowanych dowodów, wyjaśniając przesłanki zajętego stanowiska. Odnośnie załączonych do odwołania oświadczeń organ wskazał, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtował się pogląd, wedle którego wszelkie wyjaśnienia, oświadczenia strony, jak i osób trzecich, nie stanowią dowodu w sprawie, o ile nie zostały odebrane w formie zeznań. Akceptowanie bowiem pisemnych oświadczeń uzyskanych od różnych podmiotów jako środka dowodowego w postępowaniu podatkowym jest niedopuszczalnym zastępowaniem nimi dowodu z zeznań świadka, dowodu z opinii biegłego lub dowodu z dokumentu i narusza przepisy regulujące postępowanie podatkowe. Z tych też powodów pisemne oświadczenia załączone do odwołania nie mają żadnej mocy dowodowej i nie mogą stanowić podstawy ustaleń faktycznych dokonanych przez organy prowadzące postępowanie. Nawet jeśli jednak warunkowo przyjąć, iż oświadczenia te stanowią dowód w sprawie, to z ich treści można zdaniem organu wysnuć tylko taki wniosek, że "P." korzystała z usług podwykonawców. Te twierdzenia nie oznaczają jednak, że roboty budowlane wykonała Agencja P. P.