Wyrok NSA z dnia 14 maja 2014 r., sygn. II FSK 626/14

O ile otrzymanie przysporzenia pod tytułem darmym stanowi zdarzenie podlegające opodatkowaniu, o tyle obowiązek podatkowy powstaje dopiero z chwilą powołania się przez podatnika na tę okoliczność w sytuacji opisanej w omawianym przepisie. W konsekwencji przepisy dotyczące przedawnienia prawa do wydania decyzji wymiarowej należy w tym wyjątkowym wypadku stosować z uwzględnieniem szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego. Bieg terminu przedawnienia prawa do wydania decyzji wymiarowej rozpoczyna się w sytuacji określonej w art. 6 ust. 4 u.p.s.d. dopiero z chwilą powołania się przez podatnika na uzyskanie wskazanego w tym przepisie przysporzenia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 września 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 344/13 w sprawie ze skargi M. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 24 września 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 344/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 30 listopada 2012 r. w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

1.2. W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że sprawa była już rozpatrywana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który wyrokiem z dnia 27 maja 2011 r., w sprawie III SA/Wa 2986/10 uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 23 września 2010 r. w przedmiocie podatku od spadków i darowizn. Powyższą decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu podatkowego I instancji. Uzasadniając organ odwoławczy wskazał, że w dniu 14 lipca 2009 r. wpłynęło do Naczelnika Urzędu Skarbowego W. - P. pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. informujące, iż w toku postępowania podatkowego za 2001 r. prowadzonego w trybie art. 20 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 nr 14 poz. 176 ze zm. dalej zwana: "u.p.d.o.f.") w stosunku do M. G., przesłuchiwana w charakterze świadka M. N. oświadczyła, iż między 1991 r. a 1992 r. otrzymała od matki J. P. darowiznę w postaci środków pieniężnych w kwocie 90.000,00 USD. Ustalono, że nabycie to nie zostało zgłoszone do opodatkowania. Organ podatkowy I instancji przyjął za podstawę opodatkowania darowizny kwotę 90.000,00 USD stanowiącą równowartość 294.678,00 zł i decyzją z dnia 30 czerwca 2010 r. ustalił Skarżącej zobowiązanie podatkowe w kwocie 57.008,00 zł. Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie obowiązek podatkowy na skutek powołania się Skarżącej na fakt otrzymania darowizny powstał na nowo w dniu 23 czerwca 2009 r. W rezultacie względem tej czynności zastosowano przepis art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. (Dz. U. z 2009 r., nr 93, poz. 768, dalej zwana: "u.p.s.d.") w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. WSA w Warszawie rozpatrując wniesioną przez Skarżącą skargę stwierdził, iż decyzja została wydana z naruszeniem przepisów postępowania podatkowego - art. 122 i art. 187 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, ze zm., zwana dalej: "Ordynacja podatkowa"). Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z orzeczeniem Sądu oraz mając na uwadze przepis art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm., zwana dalej: "p.p.s.a.") uchylił decyzję organu podatkowego I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Organ pierwszej instancji ponownie określił Skarżącej zobowiązanie podatkowe. W odwołaniu od powyższej decyzji Skarżąca wniosła o jej uchylenie, zarzucając naruszenie art. 6 ust. 4 u.p.s.d. poprzez jego błędną wykładnię i zastosowanie. Wskazała, że obowiązek podatkowy wynikający z darowizn dokonanych na przełomie lat 1991-1992 wygasł na podstawie art. 59 § 1 pkt. 9 w związku z art. 68 § 2 Ordynacji podatkowej wskutek przedawnienia obowiązku podatkowego w 1997 r., a postępowanie podatkowe dotyczące darowizn otrzymanych przez Skarżącą jako bezprzedmiotowe powinno zostać umorzone.