Wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 2013 r., sygn. II OSK 880/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędzia del. WSA Małgorzata Miron (spr.) Protokolant asystent Anna Dziosa-Płudowska po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. H. i Z. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 grudnia 2011 r., sygn. akt II SA/Gd 588/11 w sprawie ze skargi J. H. i Z. H. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] 2011 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od zasądzenia od skarżących kasacyjnie J. H. i Z. H. na rzecz L. F. i D. F. zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości;

Uzasadnienie

Sygnatura akt II OSK 880/12

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2011 r. w sprawie o sygn. II SA/Gd 588/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę J. H. i Z. H. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] 2011 roku, nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Starosta [...] decyzją z dnia [...] 2007 r. zatwierdził projekt budowlany i wydał L. i D. F. pozwolenie na budowę dla inwestycji: budowa budynku mieszkalno-usługowego na terenie działki nr [...] w miejscowości S., gmina S.

Od powyższej decyzji odwołali się J. H. i Z. H., zaś Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] 2007 roku, nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Po rozpoznaniu skargi J. i Z. H. na powyższą decyzję Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 20 maja 2008 r. wydanym w sprawie o sygn. akt II SA/Gd 131/08 uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody [...] i poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia [...] 2007 r. W jego uzasadnieniu Sąd stwierdził, że projektowany budynek posadowiony został na granicy z działką nr [...] i styka się ścianą szczytową (wschodnią) ze stanowiącym własność skarżących budynkiem mieszkalnym znajdującym się na działce nr [...]. Jednocześnie przedmiotowy budynek wysunięty jest w stosunku do lica istniejącego już domu o około 5,5 m w stronę północno-zachodnią. W ocenie Sądu takie usytuowanie budynku zgodne jest z założeniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru wsi S., zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy w S. nr [...] z dnia [...] 2005 r. Zgodnie z tym planem bowiem na terenie działki nr [...] przewidziano budynki o wysokości do 12 m, o maksymalnej powierzchni zabudowy 250 m2, z przeznaczeniem mieszkaniowo-usługowym. Dopuszczono również zabudowę na granicy działki z zachowaniem ustalonych linii zabudowy. Sąd podkreślił, że w przypadku zabudowy bliźniaczej, jaka ma miejsce w przedmiotowej sprawie, z natury rzeczy dochodzi do powstania dwóch domów jednorodzinnych przy wspólnej granicy nieruchomości. Wobec braku szczegółowego uregulowania warunków takiej zabudowy w przepisach prawa budowlanego oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75, poz. 690 ze zm. - dalej jako rozporządzenie z 12 kwietnia 2002 r.), parametry takiej zabudowy winny być ustalane ze szczególnym uwzględnieniem ochrony interesów właścicieli sąsiednich nieruchomości przewidzianej w przepisach prawa sąsiedzkiego. W przypadku zabudowy bliźniaczej zbliżenie do granicy, wynikające zresztą z istoty takiej zabudowy, ogranicza bowiem uprawnienia właścicieli nieruchomości w stosunku do standardów przyjętych przy zabudowie nieruchomości domami jednorodzinnymi, oddalonymi od granicy nieruchomości o 4 m. Odstąpienie od takiego standardu ochrony własności nieruchomości ma w tym przypadku swoje uzasadnienie w takim samym ograniczeniu uprawnień właścicieli sąsiednich nieruchomości. W przypadku zabudowy bliźniaczej poszczególne budynki jednorodzinne położone są obok siebie, stanowiąc zespół obiektów budowlanych. Już sam charakter takiej zabudowy stwarza dyskomfort związany z bezpośrednią bliskością sąsiedzkiego budynku i ograniczeniem przestrzeni wokół budynku, który uwzględnić i zaakceptować muszą właściciele takich obiektów, podejmujący decyzje o ich budowie lub zakupie. Jednocześnie, zdaniem Sądu, charakter zabudowy bliźniaczej wymusza przy projektowaniu i wznoszeniu budynków szczególną dbałość o uwzględnienie interesów właścicieli sąsiednich nieruchomości. Budynki w takiej zabudowie winny być projektowane w sposób minimalizujący niedogodności związane z budową domów jednorodzinnych przy granicy nieruchomości. Usytuowanie i kształt takich budynków mieszkalnych powinny uwzględniać m. in. zapewnienie ich właścicielom odpowiedniej intymności, przestrzeni, widoku i dostępu światła dziennego. Zasadą winno być w takim przypadku zrównoważenie interesów właścicieli budynków sąsiednich, tak aby ograniczenia ich praw wynikające z charakteru zabudowy szeregowej, związane z bezpośrednią bliskością sąsiedniego budynku, były porównywalne. Sąd uznał, iż organy administracji dopuściły się w niniejszej sprawie naruszenia przepisów prawa materialnego: