Wyrok NSA z dnia 15 października 2013 r., sygn. II OSK 1140/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska - Szary ( spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Teresa Zyglewska Protokolant starszy asystent sędziego Iwona Ścieszka po rozpoznaniu w dniu 15 października 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 maja 2011 r. sygn. akt IV SA/Wa 536/11 w sprawie ze skargi T. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] stycznia 2011 r. nr w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz J. K. kwotę 550 (pięćset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 31 maja 2011r., sygn. akt IV SA/Wa 536/11 oddalił skargę Towarzystwa S. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] stycznia 2011 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że decyzją z dnia [...] września 2010 r., wydaną po rozpatrzeniu wniosku S. [...] Sp. z o.o., Prezydent W. ustalił warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym na działkach nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] z obr. [...] w W. przy ul. S. [...] oraz budowie wjazdu na działce o nr [...] i części działki nr [...] z obr. [...].

Odwołania od powyższej decyzji złożyli Towarzystwo S., A. K. oraz J. K..

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. uznało, że brak jest podstaw do zmiany stanowiska przedstawionego przez organ I instancji. W ocenie organu odwoławczego analiza zaskarżonej decyzji, akt postępowania poprzedzającego jej wydanie, ze szczególnym uwzględnieniem analizy sposobu zabudowy terenu sąsiadującego z terenem planowanej inwestycji, przeprowadzonej w trybie przewidzianym przez przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz. 1588) oraz art. 61 ust 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), dalej: u.p.z.p., nie daje podstaw do uznania, iż w niniejszej sprawie istnieje podstawa do odmowy ustalenia warunków zabudowy dla przedmiotowej inwestycji budowlanej. Planowane zamierzenie inwestycyjne nie jest w szczególności sprzeczne z jakimikolwiek przepisami odrębnymi, wszystkie zaś warunki określone w przepisie art. 61 ust. 1 u.p.z.p., a mające zastosowanie w niniejszej sprawie, zostały spełnione. Kolegium wskazało, że stosownie do art. 53 ust. 5 u.p.z.p., w brzmieniu nadanym przez art. 70 pkt 6 lit. b ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz.U. Nr 106, poz. 675), uzgodnień, o których mowa w ust. 4, dokonuje się w trybie art. 106 k.p.a., z tym że zażalenie przysługuje wyłącznie inwestorowi; w przypadku niezajęcia stanowiska przez organ uzgadniający w terminie 2 tygodni od dnia doręczenia wystąpienia o uzgodnienie - uzgodnienie uważa się za dokonane. Z kolei w myśl art. 80 ustawy z 7 maja 2010 r., do spraw o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie ustawy decyzją ostateczną przepisy dotychczasowe stosuje się na wniosek inwestora, który może być złożony najpóźniej w terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Z przedłożonych przez organ I instancji akt sprawy nie wynika, aby inwestor złożył wniosek o stosowanie w niniejszej sprawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie tej ustawy, tj. przed dniem 17 lipca 2010 r., co oznacza, że znajduje w niej zastosowanie art. 53 ust. 5 u.p.z.p. w brzmieniu obecnym. Wobec niezajęcia w zakreślonym przez ów przepis terminie stanowiska przez konserwatora zabytków, uzgodnienie, o którym mowa w art. 53 ust. 4 pkt 2 u.p.z.p., uznaje się za dokonane. Taka właśnie sytuacja zaistniała w niniejszej sprawie. Jak wynika z akt niniejszej sprawy, pismem z 24 maja 2010 r. Prezydent W. wystąpił do Konserwatora Zabytków o dokonanie uzgodnienia projektu decyzji ustalającej warunki zabudowy dla przedmiotowej inwestycji. Pismo to zostało doręczone adresatowi w dniu 26 maja 2010 r. Co prawda postanowieniem z 10 czerwca 2010 r. Konserwatora Zabytków zawiadomił strony postępowania, że uzgodnienia tego dokona do dnia 31 sierpnia 2010 r., jednakże wobec zmiany z dniem 17 lipca 2010 r. brzmienia art. 53 ust. 5 u.p.z.p. oraz braku reakcji Konserwatora najpóźniej w dniu 31 lipca 2010 r. przedłożony mu projekt decyzji uznać należało za uzgodniony. Z kolei za całkowicie nieuprawniony i nieznajdujący oparcia w art. 53 ust. 5 u.p.z.p. w obecnym brzmieniu, Kolegium uznało pogląd, jakoby ww. przepis znajdował zastosowanie jedynie w sprawach, o których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych.