Wyrok NSA z dnia 2 października 2013 r., sygn. I OSK 822/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) Sędziowie NSA Anna Lech del. NSA Roman Ciąglewicz Protokolant asystent sędziego Wojciech Latocha po rozpoznaniu w dniu 2 października 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. Spółki Akcyjnej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 520/11 w sprawie ze skargi P. Spółki Akcyjnej w W. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości przez gminę oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem dnia 7 grudnia 2011r. (sygn. akt I SA/Wa 520/11) oddalił skargę P. S.A. w W. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie nabycia przez gminę nieruchomości z mocy prawa.

Powyższy wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Rozpoznając sprawę na skutek odwołania wniesionego przez P. SA w W., Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z dnia [..] stycznia 2011 r. nr [...] utrzymała w mocy decyzję Wojewody M. z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...], stwierdzającą nabycie nieodpłatnie, z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r., przez Gminę K. prawa własności położonej w obrębie [...], w jednostce ewidencyjnej K. , oznaczonej jako działka ew. nr [...] o pow. [...] ha, uregulowanej w księdze wieczystej nr [...].

W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa podniosła, że P. SA w W. nie legitymowały się, w stosunku do opisanego na wstępie gruntu, prawem użytkowania lub zarządu, któryby eliminowałby jego komunalizację z mocy prawa.

Organ podkreślił, że - w dacie decyzji o ustaleniu opłaty rocznej, to jest w dniu 17 marca 1988 r. obowiązywała ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 22, poz. 99), która w art. 38 ust. 2 stanowiła, że państwowe jednostki organizacyjne uzyskują grunty państwowe w zarząd na podstawie decyzji terenowego organu administracji państwowej albo na podstawie zawartej, za zezwoleniem tego organu, umowy o przekazaniu nieruchomości między państwowymi jednostkami organizacyjnymi, bądź też umowy o nabyciu nieruchomości. Wcześniej zaś, zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 sierpnia 1949 r. w sprawie przekazywania nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych, które było aktem wykonawczym do dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz. U. R.P. z 1952 r. Nr 4, poz. 31), prawo zarządu i użytkowania było ustanawiane w formie protokołu zdawczo-odbiorczego, bądź w drodze umowy zawartej w odpowiedniej formie prawnej, a w razie sporu - na podstawie decyzji Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego. Następnie, w trybie przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz. U. z 1961 r. Nr 32, poz. 159), w drodze decyzji organu administracji państwowej stopnia podstawowego o oddaniu nieruchomości w użytkowanie i wreszcie w trybie art. 38 ust 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1989 r. Nr 14, poz. 74 ze zm.), który to stan prawny obowiązywał w dniu 27 maja 1990 r.