Wyrok NSA z dnia 26 lutego 2013 r., sygn. II OSK 2040/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak sędzia del. WSA Teresa Zyglewska /spr./ Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Stojek po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 czerwca 2011 r. sygn. akt II SA/Gd 40/11 w sprawie ze skargi E. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

UZASADNINIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 15 czerwca 2011r. sygn. akt II SA/Gd 40/11 po rozpoznaniu skargi E. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] października 2010r. w przedmiocie warunków zabudowy uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wójta Gminy Krokowa z dnia [...] maja 2010r.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd wskazał następujący stan faktyczny i prawny sprawy:

Decyzją z dnia [...] maja 2010 r., nr [...], Wójt Gminy Krokowa odmówił E. C. ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na przebudowie istniejącego obiektu na budynek mieszkalny na działce nr 517/32 w Karwieńskich Błotach uznając, że zamierzenie nie spełnia wymogów określonych w art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80 poz. 717 ze zm.), z uwagi na brak zabudowy w obszarze analizowanym, która mogłaby stanowić tzw. "dobre sąsiedztwo" oraz brak wymaganego dostępu do drogi publicznej.

W odwołaniu od powyższej decyzji E. C. stwierdziła, że w niedalekim sąsiedztwie jej działki na działce nr 517/2 został wybudowany obiekt na podstawie pozwolenia na budowę. Jej zdaniem, ta zabudowa pozwala na ustalenie warunków zabudowy dla wnioskowanej inwestycji, zaś nie ujęcie jej przez organ I instancji