Wyrok NSA z dnia 28 listopada 2013 r., sygn. II FSK 2968/11

Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar i zużyć go w działalności gospodarczej, aby wydatek ten móc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Latkowska, po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. S. i P. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 2 sierpnia 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 1304/10 w sprawie ze skargi R. S. i P. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 września 2010 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. S. i P. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 2 sierpnia 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 1304/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (dalej: "WSA"), oddalił skargę R. S. i P. S. (dalej również: "skarżący", "podatnicy") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (dalej: Dyrektor IS) z dnia 30 września 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. Podstawą prawną powyższego orzeczenia Sądu I instancji był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), określanej dalej, jako "p.p.s.a".

Dyrektor IS działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm., dalej jako: "o.p.") oraz powołanych w uzasadnieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1997 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176, ze zm., dalej zwana "u.p.d.o.f."), decyzją z dnia 30 września 2010 r. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. (dalej: Naczelnik US) z dnia 4 grudnia 2009 r. określającą skarżącym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w wysokości 105.904 zł. Organ I instancji dokonał korekty kosztów uzyskania przychodów poniesionych z działalności gospodarczej prowadzonej przez R. S. pod firmą PHU "P.", z siedzibą w T., a prowadzonej w zakresie sprzedaży hurtowej paliw stałych, ciekłych, gazowych oraz produktów pochodnych, z tytułu której podatniczka w załączniku PIT/B do zeznania PIT-36 wykazała: przychody w wysokości: 1.653.850,93 zł., koszty uzyskania przychodu w wysokości: 1.633.102,97 zł., dochód w wysokości: 20.747,96 zł. W odniesieniu do zakupu towarów handlowych ujętych przez podatniczkę w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej dla firmy "P." w kwocie łącznej 1.606.718,01 zł. organ podatkowy I instancji ustalił, iż skarżąca dokonywała zakupów w 10 wymienionych w decyzji podmiotach, w tym w firmie "C." Sp. z o.o. z siedzibą w K.. Wskazano, że ogółem z okazanych faktur VAT wynika, że podatniczka zakupiła 753.490 litrów paliwa, w tym: 482.385 litrów oleju napędowego, 271.105 litrów benzyny oraz zaakcentowano, że po analizie materiału dowodowego zgromadzonego w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego Naczelnik US ustalił, że faktury zakupu paliwa od firmy "C. " nie odzwierciedlają i nie opisują faktycznie przeprowadzonych operacji gospodarczych. Z uwagi na powyższe organ I instancji uznał, że skarżąca zawyżyła koszty uzyskania przychodów firmy "P." o kwotę 297.319,44 zł z tytułu zakupu 157.281 litrów oleju napędowego od spółki "C.". W dalszej części uzasadnienia wskazano, że w odniesieniu do prowadzonej przez podatniczkę działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej "M." (s.c.) M. S., R. S. w K., w postaci działalności prowadzonej od 13 sierpnia 2003 r. w zakresie restauracji o nazwie "P. " oraz sprzedaży hurtowej paliw stałych, ciekłych, gazowych oraz produktów pochodnych z tytułu, której podatniczka w załączniku PIT/B do zeznania PIT-36 wykazała: przychody w wysokości: 360.367,16 zł., koszty uzyskania przychodów w wysokości: 368.901,31 zł., strata w wysokości: 8.534,15 zł. Organ podatkowy I instancji ustalił, że firma dokonywała zakupów w 6 podmiotach, w tym także w ww. spółce "C.", w której nabyto 26.900 litrów oleju napędowego o wartości netto 51.678,18 zł (płatności dokonywane były przelewem). W rozstrzygnięciu organu I instancji wskazano, że ogółem z okazanych faktur wynika, iż firma "M." zakupiła paliwa i komponenty w ilości: etylina 124.030 litrów, olej napędowy 123.702 litrów, olej ciężki 79,160 mg., drewlon 16,720 mg. Ponadto organ I instancji stwierdził zaniżenie kosztów uzyskania przychodu w firmie "M." o kwotę 15.850,82 zł z tytułu zakupu paliwa od firmy PPHU Stacja Paliw R. K. Podkreślono, że jednym z kontrahentów spółki "M." - tak jak w przypadku firmy ,P.", była firma "C. ", a zatem przyjęto, że poczynione ustalenia odnoszące się do transakcji zawieranych z firmą "P.", odnoszą się również do spółki "M.". W ocenie organu I instancji materiał dowodowy zgromadzony odnośnie firmy "C.", pozwalał na uznanie, iż spółka "M." zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę 51.678,18 zł, z tytułu zakupu oleju napędowego w spółce "C. ", bowiem tak samo jak w przypadku firmy "P." wystawione faktury nie odzwierciedlały faktycznie przeprowadzonych operacji gospodarczych.