Wyrok NSA z dnia 11 października 2013 r., sygn. I FSK 1627/12

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 sierpnia 2005 r. zobowiązanie podatkowe po przerwaniu biegu terminu przedawnienia, nie ulegało przedawnieniu bez względu na czas trwania i sposób prowadzenia postępowania egzekucyjnego lub jego skuteczność - dopiero po zakończeniu postępowania egzekucyjnego termin przedawnienia rozpoczynał bieg na nowo, a kolejne wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie przerywało biegu terminu przedawnienia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Oleś (sprawozdawca), Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia WSA (del.) Hieronim Sęk, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 11 października 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 19 lipca 2012 r. sygn. akt I SA/Ol 305/12 w sprawie ze skargi W.T. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 5 stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zaliczenia zwrotu podatku od towarów i usług na poczet zaległości podatkowych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. T. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Ol 305/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę W. T. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 5 stycznia 2010 r., wydane w przedmiocie zaliczenia zwrotu podatku od towarów i usług na poczet zaległości podatkowych.

Dyrektor Izby Skarbowej wydając zaskarżone postanowienie wyjaśnił, że wydanie przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej decyzji wymiarowej z dnia 28 maja 2008 r. spowodowało zmianę rozliczenia podatku od towarów i usług za kwiecień 2000 r., w stosunku do zadeklarowanego przez W. T. (dalej jako "skarżący"). Część zwrotu podatku od towarów i usług za ten miesiąc, dokonana na rachunek podatnika w dniu 2 czerwca 2000 r., stała się zaległością podatkową w myśl art. 52 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm., dalej jako "Ordynacja podatkowa"). Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że organ I instancji w sposób zgodny z przepisami dokonał zaliczenia wykazanej przez podatnika w deklaracji VAT-7 za wrzesień 2000 r. kwoty do zwrotu na należność główną za kwiecień 2000 r. wraz z odsetkami za zwłokę.