Wyrok NSA z dnia 10 marca 2011 r., sygn. I FSK 384/10

W sytuacji gdy skarżący poza umowami agencyjnymi nie dysponował inną umową, z której by wynikało jego samodzielne prawo do korzystania z kopii filmowych znajdujących się na kasetach video, nie można podzielić zarzutu, by skarżącego jako agenta właścicieli kaset, upoważnionego do zawierania dalszych umów agencyjnych w zakresie wynajmowania kaset, obejmowało zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.).

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Izabela Najda-Ossowska, Protokolant Joanna Kowalska, po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Łd 227/09 w sprawie ze skargi P. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 23 grudnia 2008 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2002 r. i 2003 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w L. na rzecz P. S. kwotę 817 zł (słownie: osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 17 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Łd 227/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę P. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 23 grudnia 2008 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2002 r. i 2003 r.

2. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z 23 grudnia 2008 r. uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego L. z 31 lipca 2008 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od grudnia 2001 r. do marca 2002 r. oraz od maja do sierpnia i październik 2002 r. i w tej części umorzył postępowanie z uwagi na przedawnienie zobowiązań podatkowych, a za grudzień 2002 r. i poszczególne miesiące 2003 r. utrzymał decyzję organu pierwszej instancji w mocy.