Wyrok NSA z dnia 11 lipca 2013 r., sygn. II FSK 2298/11

Firma ma prawo odliczyć wydatki na konsultacje pod warunkiem, że dzięki nim zabezpiecza swoje źródła przychodu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Teresa Randak, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 czerwca 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2705/10 w sprawie ze skargi C. Polska S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 23 czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 6 czerwca 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2705/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi C. S.A. uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 23 czerwca 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

1.2. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że we wniosku o udzielenie interpretacji Spółka wyjaśniła, iż jest podmiotem prowadzącym sieć kawiarni. W 2008 r. zawarła z podmiotem wynajmującym umowę najmu lokalu użytkowego. Lokal miał być wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej Spółki - prowadzenie kawiarni. Dodatkowo skarżąca zawarła umowę "Fit-out" - przedmiotem której było przekazanie przez wynajmującego na rzecz Spółki określonej kwoty pieniężnej, między innymi w celu pokrycia kosztów związanych z rozpoczęciem działalności w lokalu. W związku ze zmianą sytuacji makroekonomicznej Spółka uznała, że prowadzenie działalności gastronomicznej w lokalu, o którym mowa straciło uzasadnienie ekonomiczne. W konsekwencji zdecydowano o wycofaniu się z inwestycji i podjęto decyzję o rozpoczęciu rozmów z wynajmującym, których celem było rozwiązanie umowy najmu i umowy fit-out, na możliwie najkorzystniejszych dla C. S.A. warunkach. Zarząd Spółki w celu finalizacji rozmów i osiągnięcia zamierzonego celu podjął decyzję o skorzystaniu z usług zewnętrznego doradcy. Doradca zobowiązał się do świadczenia usług związanych z doradztwem i udziałem w negocjacjach z wynajmującym, których efektem miało być rozwiązanie umowy najmu oraz umowy fit-out. W wyniku działań usług świadczonych przez doradcę, C. SA osiągnęła zamierzony cel negocjacyjny, polegający na rozwiązaniu umowy najmu oraz umowy fit-out bez konieczności zapłaty odszkodowania. Doradca za świadczone usługi otrzymał wynagrodzenie składające się z części ryczałtowej orz drugiej części uzależnionej od kosztów poniesionych w związku ze znalezieniem nowego najemcy. We wniosku o interpretację Spółka zadała pytanie: Czy wydatki na nabycie usług doradcy, świadczonych w opisanym stanie faktycznym stanowić będzie koszt uzyskania przychodów? W ocenie skarżącej wydatek na nabycie usługi profesjonalnego doradcy w opisanym we wniosku stanie faktycznym stanowić będzie koszt uzyskania przychodów. Spółka podkreśliła, iż rozwiązanie umowy najmu, która po ujawnieniu nieznanych okoliczności okazała się niekorzystna, służy ochronie źródła przychodów, jakim jest prowadzona przez C. SA działalność gastronomiczna. Powyższe stanowisko podatniczka uzasadniła tym, że podjęte przez Spółkę kroki zmierzające do rozwiązania umowy miały na celu zaoszczędzenie środków pieniężnych, które wobec ich uwolnienia, przeznaczono na prowadzenie działalności operacyjnej w innych lokalizacjach. Dodatkowo Spółka podkreśliła, że za zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób. Istotą tego rodzaju kosztów jest ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości. W związku z powyższym skarżąca przedstawiła informacje, które wskazują, iż dla zachowania (zabezpieczenia) obecnych i przyszłych przychodów racjonalne jest zlecenie podmiotowi trzeciemu prowadzenie negocjacji w sprawie rozwiązania umowy najmu oraz podjęcie czynności w celu znalezienia nowego najemcy.