Wyrok NSA z dnia 17 maja 2013 r., sygn. II FSK 1856/11

Organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków nie może we własnym zakresie dokonywać ustaleń dotyczących danych zawartych w wymienionych dokumentach, w tym także rozstrzygać sporów dotyczących własności, co wynika z istoty ewidencji gruntów i budynków, która ma charakter techniczno-deklaratoryjny.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 125/11 w sprawie ze skargi E. M. i J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 11 października 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2007 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 125/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu po rozpatrzeniu skargi E. i J. M. (zwanych dalej: "skarżącymi") uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. (dalej jako: "SKO") w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2007 r. Podstawą prawną powyższego orzeczenia Sądu pierwszej instancji był art. 145 1 § pkt 1 lit. a) i c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a."

Ze stanu faktycznego podanego w zaskarżonym wyroku wynika, że decyzją z dnia 10 października 2010 r. (trzecią) Prezydent Miasta W. ustalił skarżącym podatek od nieruchomości za 2007 r. w kwocie 185.627 zł. SKO uchylając decyzję organu pierwszej instancji i ustalając zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2007 r. w kwocie niższej, tj. 168.534 zł stwierdziło, że sporny jest sposób opodatkowania gruntów podatkiem od nieruchomości, a konkretnie zastosowana stawka podatku. Według organu podatkowego, cały grunt podlega opodatkowaniu tak, jak grunt związany z prowadzeniem działalności gospodarczej. Skarżący natomiast uważają, że od części gruntu położonego w W., tj. za 69.345 m² przy ul. K. i 19.893 m² przy ul. G. (cześć działki nr [...]), powinni zapłacić podatek od nieruchomości według stawki przewidzianej dla gruntów pozostałych, bowiem nie mogą być one ze względów technicznych wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Organ odwoławczy wskazał na art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844, z późn. zm.), powoływanej dalej jako "u.p.o.l.", wyjaśniając, że ustawodawca przyjął, że wszystkie grunty budynki i budowle, znajdujące się w posiadaniu podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą - są związane z działalnością gospodarczą, gdyż podatek od nieruchomości jest podatkiem majątkowym i nie ma dla celów tego podatku znaczenia, czy nieruchomość jest wykorzystywana do prowadzenia tej działalności.