Wyrok NSA z dnia 6 lutego 2013 r., sygn. I FSK 389/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia WSA del. Dagmara Dominik-Ogińska, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Po 788/11 w sprawie ze skargi Z. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 10 lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc kwiecień 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Z. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 788/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę Z. M. (dalej "skarżący" lub "strona") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 10 lutego 2011 r., nr [...], [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc kwiecień 2007 r.

W uzasadnieniu sąd I instancji wskazał, że decyzją z dnia 31 sierpnia 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego P. określił skarżącemu za kwiecień 2007 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w kwocie 174 519 zł.

Po przeprowadzeniu postępowania odwoławczego Dyrektor Izby Skarbowej, powołaną na wstępie decyzją utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Organy podatkowe ustaliły, że w deklaracji VAT-7 za kwiecień 2007r. Z. M., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą P.P.U.H. W., uwzględnił fakturę VAT nr [...] wystawioną 20.04.2007 r. przez B. Z. P. A. W., która miała dokumentować nabycie kompletnej linii technologicznej do granulacji trocin i biomasy z suszarnią i piecem o wartości 1 525 000 zł (w tym VAT 22% w kwocie 275 000 zł). Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynikało, że wycenioną przez rzeczoznawcę na kwotę 240.000 zł linię do granulacji trocin i zrąbków drewna strona nabyła w drodze przetargu w dniu 17 maja 2006 r. od PKO BP za kwotę 367.341 zł. Następnie, w dniu 20 maja 2006 r., tj. trzy dni po jej nabyciu i jednocześnie przed wykonaniem jakichkolwiek prac, które spowodowałyby wzrost jej wartości, strona zawarła z A. W. umowę sprzedaży linii, w której uzgodniono cenę zbycia na kwotę 1.207.800 zł, chociaż cena nowej linii technologicznej w 2006 r., zgodnie z wyjaśnieniami producenta - firmy "T. S.A." z dnia 9 kwietnia 2009 r. wynosiła 975.000 zł. Nadto odwołujący zobowiązał się odkupić linię w ciągu jednego roku od dnia jej sprzedaży za co najmniej taką samą kwotę lub za kwotę powiększoną o ewentualne nakłady. Powyższe uzgodnienia cenowe zapadły w sytuacji, gdy linia ta nie była w pełni funkcjonalna i nie mogła wykonywać żadnych prac, do których była przeznaczona i ten stan techniczny linii był znany nabywcy. Dodatkowo, wcześniej Z. M. podpisał umowy o wykonanie prac modernizacyjno-remontowych: z firmą H. G. H. w dniu 27.04.2006r. oraz z firmą Z. N. w dniu 08.05.2006r., z treści których również wynika, że w elementach wchodzących w jej skład wymagana jest wymiana zużytych części i modernizacja, a suszarnia i piec, znajdująca się w bardzo złym stanie technicznym, wymagają remontu. Skarżący linię tę odkupił od A. W. w dniu 20 kwietnia 2007 r. za kwotę 1.525.000 zł, chociaż według wyceny biegłego sądowego, przeprowadzonej w dniu 14 grudnia 2007 r., jej wartość - bez części elektrycznych oraz suszarni i pieca (których wartość określono na nieodbiegającą od wartości złomu) - wynosiła 240.000 zł.