Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. I FSK 613/12

Jeżeli istnieją przesłanki, by podejrzewać nieprawidłowości lub naruszenie prawa, przezorny przedsiębiorca powinien, zależnie od okoliczności konkretnego przypadku, zasięgnąć informacji na temat podmiotu, u którego zamierza nabyć towary lub usługi, w celu upewnienia się co do jego wiarygodności.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 25 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Ol 731/11 w sprawie ze skargi M. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 27 września 2011 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. J. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 2.700 zł (słownie: dwa tysiące siedemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Ol 731/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę M. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 27 września 2011 r. w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 r.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w D. decyzją z dnia 29 czerwca 2007 r. określił M. J. zobowiązanie podatkowe za poszczególne miesiące 2007 r. Z ustaleń poczynionych w ramach postępowania podatkowego wynikało, że podatnik w ww. okresie prowadził działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży używanych części do samochodów. Organ pierwszej instancji w oparciu o materiał dowodowy stwierdził, że podatnik w kontrolowanych okresach rozliczeniowych nie wykazał w całości obrotu ze sprzedaży wysyłkowej i nie wpłacił należnego podatku od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży. Jednocześnie organ ustalił, że podatnik bezzasadnie odliczył podatek naliczony z dokumentujących nabycie części zamiennych do samochodów faktur VAT wystawionych przez M. B., który to podmiot - według organu pierwszej instancji - nie prowadził w rzeczywistości działalności gospodarczej. W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego, powołując się na przepisy: art. 19 ust. 2, ust. 4 i ust. 13 pkt 6, art. 29 ust. 1 i ust. 4, art. 86 ust. 1, ust. 2 pkt 1 lit. a) i ust. 10 pkt 3, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a), art. 99 ust. 12, art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm., dalej "u.p.t.u.") oraz art. 21 § 1 pkt 1, § 3 i art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm., dalej "O.p.") określił podatnikowi zobowiązanie podatkowe w stosownej wysokości.