Wyrok NSA z dnia 22 stycznia 2013 r., sygn. II FSK 2033/11

W 20008 r. wyłączenie z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych darowizny pieniężnej dokonanej na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą jest dopuszczalne, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanej kościelnej osoby prawnej, gdyż na tym polega odpowiednie zastosowanie art. 26 ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.A. i M.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 maja 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2548/10 w sprawie ze skargi M.A. i M.B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 27 lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 10 maja 2011 r., II FSK 2033/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. T. i M. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 27 lipca 2010 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że decyzją z 26 kwietnia 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. określił skarżącym podatek dochodowy w wyższej kwocie, aniżeli wynikała z zeznań o wysokości osiągniętego dochodu. Organ nie uwzględnił odliczeń dokonanych przez M. T. z tytułu darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą w łącznej kwocie 400 000 zł. Organ uznał bowiem, że kserokopie umów darowizny dokonanej na rzecz parafii rzymsko - katolickiej przedłożone przez skarżących nie stanowią dokumentu stwierdzającego dokonanie darowizny pieniężnej. Wskazując na treść art. 26 ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), dalej: "u.p.d.o.f." organ zauważył, że wysokość wydatków na cele, o jakich mowa w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustala się w przypadku darowizny pieniężnej na podstawie dowodu wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego. Organ podkreślił, że od stycznia 2006 r. na mocy ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 143, poz. 1199), poprzez dodanie w art. 26 ustępu 6d, zasadę tę stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw, w tym darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą dokonywanych na podstawie art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154, ze zm. dalej jako "ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego"). Wskazaną na wstępie decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Odpierając argumenty zawarte w odwołaniu podatników organ podkreślił, że art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego nie stanowi lex specialis w stosunku do przepisów ustawy podatkowej, tj. art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b, ust. 6d, w zw. z ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f.