Wyrok NSA z dnia 9 marca 2012 r., sygn. II OSK 2492/10

Dnia 9 marca 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska /spr./ sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz sędzia del. WSA Maria Werpachowska Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 września 2010 r. sygn. akt II SA/Łd 661/10 w sprawie ze skargi S. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, wyrokiem z dnia 3 września 2010 r., sygn. akt II SA/Łd 661/10 po rozpoznaniu skargi S. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] kwietnia 2010 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy - uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z dnia [...] stycznia 2010 roku nr [...].

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Prezydent Miasta Łodzi, decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r., nr [...], na podstawie art. 59 ust. 1, art. 60 ust. 1, art. 61 ust. 1 oraz art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 roku, Nr 80, poz. 717 ze zm.), odmówił S. L. ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego, jednorodzinnego, parterowego z poddaszem użytkowym o pow. ok. 350 m2, na terenie nieruchomości położonej w Łodzi przy ul. [...]. Analizując charakter lokalizacji istniejącej zabudowy po stronie północnej i południowej ulicy [...] oraz zabudowę na najbliższych działkach sąsiadujących z działką objętą wnioskiem organ I instancji stwierdził, że w najbliższym sąsiedztwie brak działki zabudowanej, która byłaby dostępna z tej samej drogi i pozwalała na kontynuację funkcji, cech zabudowy, linii zabudowy. Ponadto organ wskazał, iż nieruchomość wchodzi w skład obszaru Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich, którego plan ochrony ustanowiono rozporządzeniem Wojewody Łódzkiego Nr 5/2003 z dnia 31 lipca 2003 r. na podstawie ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492 ze zm.). Organ podniósł, iż rozporządzenia wojewody będące aktami prawa miejscowego są źródłami prawa powszechnie obowiązującego, na obszarze działania tego wojewody, który rozporządzenie wydał, zaś akty prawa miejscowego zaliczane są do przepisów odrębnych. Zatem rozporządzenie Wojewody w sprawie ustalenia planu ochrony Parku Krajobrazowego, zdaniem organu I instancji, należało włączyć do katalogu przepisów odrębnych, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Organ I instancji ustalił, że zgodnie z ustaleniami planu ochrony, nieruchomość przy ul. [...] (działka nr ewid. [...]) wchodzi w skład strefy SV, jednostka planistyczna Ł. 1.8, w której preferuje się m.in. rozwijanie funkcji związanych z obsługą ruchu turystycznego, likwidację wygrodzeń z rozszerzeniem zalesień na skrzydłach doliny czy ochronę walorów przyrodniczych obszaru źródliskowego Bzury. Budownictwo indywidualne w dolinie oraz wygradzanie terenów w dolinie cieku stanowią działania naruszające walory ekologiczne i krajobrazowe. Rodzaj inwestycji jest sprzeczny z ustaleniami planu ochrony dla strefy SV, tym samym warunek określony w art. 61 ust. 1 pkt 5 ustawy należało, w ocenie organu I instancji, uznać za niespełniony.