Wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. I FSK 151/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Ryszard Pęk (sprawozdawca), Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 3 października 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 506/11 w sprawie ze skargi D. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 21 marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 1.800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 października 2011 r. (sygn. akt I SA/Gd 506/11) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpoznaniu skargi wniesionej przez D. C. (dalej, jako "skarżący"), uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 21 marca 2011 r. (...) w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. w części dotyczącej określenia zobowiązania podatkowego za maj i czerwiec 2006 r. oraz oddalił skargę w pozostałym zakresie.

2. Z przedstawionego przez Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku stanu sprawy wynikało, że podstawą rozstrzygnięcia był następujący stan faktyczny.

W następstwie przeprowadzonego postępowania kontrolnego Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w G. (dalej, jako "organ I instancji"), decyzją z dnia 20 października 2010 r., dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. w sposób odmienny od deklarowanego przez skarżącego i określił za te miesiące kwoty zobowiązań podatkowych.

Organ I instancji ustalił, że podstawowym przedmiotem działalności skarżącego w 2006 r. była sprzedaż detaliczna warzyw i owoców opodatkowana stawkami 3%, 7% i 22% podatku VAT. Skarżący prowadził magazyn oraz sprzedaż w kilku punktach na terenie L. W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy zawierający dokumenty źródłowe takie jak dowody zakupu, remanenty, protokoły strat i ubytków, wydruki z kas fiskalnych, ewidencje dla celów podatku od towarów i usług, podatkową księgę przychodów i rozchodów, przesłuchania świadków, organ I instancji ustalił, że marża wykazana przez skarżącego w wysokości 24,01% była niższa od faktycznie stosowanej. Oprócz tego ustalenia organ I instancji stwierdził szereg innych nieprawidłowości dotyczących prowadzonych przez skarżącego ksiąg, m.in. brak dowodów wewnętrznych zakupu towarów od rolników w datach odpowiadających rzeczywistym transakcjom, brak dowodów wewnętrznych przesunięć towarów handlowych z magazynu do sklepów skarżącego (magazyn wspólny ze spółką "W." H. i D. C. s.c.), zaniżenie wartości strat i ubytków o kwotę 12.609,75 zł, brak zapisów w księgach potwierdzających ewidencjonowanie strat i ubytków towarów na bieżąco, nieprawidłowe zapisy w poszczególnych kolumnach księgi, zawyżenie wartości remanentów - początkowego o kwotę 26.718,85 zł. i końcowego o kwotę 28.303,43 zł. W oparciu o analizę materiału dowodowego organ I instancji stwierdził też, że skarżący stosował ogólnikowe nazwy na paragonach i fakturach zakupu, sprzedawał towar, którego jeszcze nie kupił, albo kupił go wiele miesięcy wcześniej (towar o krótkim terminie przydatności), wykazywał w remanencie towar, który w całości zdjął ze stanu zapisem w protokole strat i ubytków, a który sprzedawał.