Wyrok NSA z dnia 8 listopada 2012 r., sygn. II FSK 603/11

Ponoszone przez pracodawcę koszty na organizację imprezy przekładają się na uzyskanie przez pracownika realnej korzyści i konkretnego przysporzenia o wymiarze finansowym, którego ciężaru sam pracownik nie ponosi. Ogólna cena, którą pracodawca uiszcza za wszelkie zakupione świadczenia, nabywając pewien pakiet usług, jest uzależniona od liczby uczestników, a nie od tego, z jakich świadczeń rzeczywiście skorzystali poszczególni pracownicy. Skoro zatem pracodawca ponosi koszty zapewnienia pracownikom realizacji różnego rodzaju usług związanych z uczestnictwem w imprezie, to przedmiotem świadczenia, które uzyskują pracownicy, jest zagwarantowanie korzystania z tych usług, a uprawniony otrzymuje je w momencie, w którym po stronie świadczącego te usługi powstaje obowiązek pozostawania w gotowości do ich świadczenia. Uzyskaniem nieodpłatnego świadczenia nie jest natomiast, następcze w relacji do zapewnionego prawa jego otrzymania, wykorzystanie danej usługi. Wartość nieodpłatnych świadczeń można natomiast ustalić zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 u.p.d.o.f. według ceny zakupu usługi, która to cena stanowi punkt odniesienia dla ustalenia wartości świadczenia przypadającego na poszczególnego uczestnika imprezy. Wartość ta może być obliczona jako równowartość części ceny zakupu świadczeń przypadających na poszczególnego uprawnionego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia WSA (del.) Alina Rzepecka, Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Po 718/10 w sprawie ze skargi M. sp. z o.o. z siedzibą w S. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i skargę oddala, 2) zasądza od M. sp. z o.o. z siedzibą w S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.