Wyrok NSA z dnia 21 marca 2012 r., sygn. II FSK 1870/10

1. Zarówno z przepisów Ordynacji podatkowej, jak i u.p.d.o.f. nie da się wywieść twierdzenia, że organ podatkowy jest zobowiązany do oszacowania kosztów uzyskania przychodów w sytuacji, gdy podatnik zaniedbuje swoje obowiązki w zakresie dokumentowania zdarzeń gospodarczych.

2. To podatnik jest zobowiązany posiadać, względnie wskazać przekonywujące dowody pozwalające na ustalenia świadczące o poniesieniu kosztów w celu uzyskania przychodów, a więc również wskazania, na rzecz jakich podmiotów i w jakiej wysokości ponosił w rzeczywistości określone wydatki.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia WSA (del.) Beata Cieloch, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. C. - B. i J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Po 1/10 w sprawie ze skargi A. C. - B. i J. B na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 30 października 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. C. - B. i J. B na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 600 (słownie: sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Po 1/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę A. C. i J. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 30 października 2009 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r.

Przedstawiając w uzasadnieniu powyższego wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że decyzją z dnia 16 listopada 2007 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. umorzył postępowanie podatkowe, wszczęte postanowieniem z dnia 12 czerwca 2007 r., w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. w stosunku do A. C., uznając je za bezprzedmiotowe z uwagi na złożenie przez skarżących wspólnego zeznania podatkowego PIT-36 za 2002 r.