Wyrok NSA z dnia 21 marca 2012 r., sygn. II FSK 1871/10

Oszacowanie nie może być zastosowane w celu ominięcia wymogu wykazania, iż określony wydatek został faktycznie poniesiony, a ponadto został poniesiony w celu uzyskania przychodów.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Beata Cieloch, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. C. - B. i J. B od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Po 2/10 w sprawie ze skargi A. C. - B. i J. B na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 30 października 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. C. - B. i J. B na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 600 (słownie: sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 maja 2010 r., I SA/Po 2/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę A. C.-B. i J. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 30 października 2009 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. Podstawę prawną wyroku stanowił art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), p.p.s.a.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że decyzją z dnia 16 listopada 2007 r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w P. umorzył postępowanie podatkowe (wszczęte postanowieniem z dnia 12 czerwca 2007 r.), w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w stosunku do skarżącej, uznając je za bezprzedmiotowe, a to ze względu na złożenie przez skarżących wspólnego zeznania podatkowego za ww. okres. Z kolei decyzją z dnia 10 czerwca 2009 r. organ ten określił skarżącym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. (w kwocie 6.877 zł). Natomiast sporną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy orzeczenie organu niższego stopnia.