Wyrok NSA z dnia 24 listopada 2011 r., sygn. II OSK 1669/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie Sędzia NSA Maria Czapska-Górnikiewicz Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz ( spr. ) Protokolant Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej [...] S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2010 r. sygn. akt VII SA/Wa 25/10 w sprawie ze skargi [...] S.A. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2009 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 marca 2010 r., sygn. akt VII SA/Wa 25/10, oddalił skargę [...] S.A. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2009 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy:

Decyzją z dnia [...] września 2009 r. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego odmówił stwierdzenia nieważności decyzji M. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2007r., uchylającej decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z dnia [...] sierpnia 2006 r. (nakazującą inwestorowi [...] S.A., dokonanie rozbiórki sieci cieplnej) i przekazującą sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że zawarte w decyzji M. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego przyczyny uchylenia decyzji organu I instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania odpowiadały przesłankom określonym w art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej k.p.a. Z materiału zgromadzonego w sprawie wynikało, że zachodzi konieczność uzupełnienia materiału dowodowego w znacznym zakresie poprzez uzyskanie stosownych, aktualnych dokumentów. Odnosząc się do zarzutu skierowania decyzji do nieistniejącego podmiotu organ stwierdził, że mimo błędnego wskazania nazwy firmy w rozdzielniku decyzji nie ma wątpliwości kto jest właściwym adresatem.