Wyrok NSA z dnia 27 września 2011 r., sygn. I OSK 457/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski, Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska, Sędzia del. WSA Leszek Kamiński (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 27 września 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Obrony Narodowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 grudnia 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 1386/10 w sprawie ze skargi P. N. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie wyznaczenia na stanowisko służbowe w części dotyczącej zaszeregowania tego stanowiska do grupy uposażenia U - 14 oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 1386/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, uwzględniając skargę P. N., uchylił zaskarżoną decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie wyznaczenia na stanowisko służbowe w części dotyczącej zaszeregowania tego stanowiska do grupy uposażenia U-14. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Decyzją z dnia [...] maja 1999 r. nr [...], (pkt 62), Minister Obrony Narodowej wyznaczył ppłk. P. N. na stanowisko służbowe szefa wydziału - radcę prawnego w Wojewódzkim Sztabie Wojskowym w K. We wspomnianej decyzji wskazano, że na zajmowanym stanowisku służbowym oficerowi przysługiwać będzie uposażenie zasadnicze według grupy uposażenia U-14. Od decyzji oficer nie wniósł odwołania, stała się ona ostateczna.

W dniu [...] listopada 2009 r. P. N. wystąpił do Ministra Obrony Narodowej z wnioskiem o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji, w części dotyczącej grupy uposażenia. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że zaszeregowanie stanowiska służbowego radcy prawnego do grupy uposażenia U-14 w sposób rażący narusza art. 224 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych. Przepis ten stanowi bowiem, że radcy prawnemu przysługuje uposażenie na poziomie nie niższym niż głównemu specjaliście albo innemu równorzędnemu stanowisku służbowemu. Natomiast, w ocenie wnioskodawcy, otrzymywane przez niego uposażenie było niższe od określonego w art. 224 ust. 1 cyt. ustawy o radcach prawnych.