Wyrok NSA z dnia 26 maja 2011 r., sygn. II OSK 928/10

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska-Szary ( spr. ) Sędzia del. WSA Aleksandra Łaskarzewska Protokolant Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 grudnia 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 1065/09 w sprawie ze skargi P. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia (...) kwietnia 2009 r. nr (...) w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 17 grudnia 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 1065/09, oddalił skargę P. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia (...) kwietnia 2009 r. nr (...) w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską.

Zaskarżoną decyzją, po rozpatrzeniu odwołania P. B., utrzymano w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w S. z dnia (...) lutego 2009 r. nr (...), cofającą pozwolenie na broń palną myśliwską. W uzasadnieniu tej decyzji podano, że zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tj. Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.) organ policji cofa pozwolenie na broń, jeżeli osoba je posiadająca należy do osób wymienionych w art. 15 ust. 1 pkt 2-6 tej ustawy. Ustawodawca tylko przykładowo określił w tym przepisie, jakie okoliczności obawę tę uzasadniają i nie tworząc zamkniętego katalogu przesłanek ją uzasadniających pozostawił tym samym ustalenie innych organom policji.

Organ wskazał, że P. B. został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w M. z dnia (...) października 2008 r., sygn. akt (...), za przestępstwo określone w art. 178a § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 ze zm.), tj. za kierowanie samochodem w stanie nietrzeźwości, a zatem dopuścił się czynu, z którym organy policji wiążą obawę użycia broni w sposób określony w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji. Zachowanie P. B. nie daje, zdaniem organu, gwarancji bezpiecznego, w rozumieniu tego przepisu, posiadania i używania broni palnej. Ponadto powyższy czyn strony nie był przypadkiem incydentalnym, gdyż w 1999 r. także kierował on pojazdem (ciągnikiem) w stanie nietrzeźwości i to bez wymaganych dokumentów i za ten czyn został ukarany przez kolegium ds. wykroczeń. Wprawdzie kara ta uległa zatarciu, tym niemniej nie stanowi to przeszkody w dokonaniu oceny posiadacza broni w kontekście dyspozycji z ww. przepisu. Organ zwrócił też uwagę na ponad trzykrotne przekroczenie progu nietrzeźwości sprawcy występku oraz to, że nakłaniał on funkcjonariusza do odstąpienia od czynności w zamian za korzyść. Ponadto uchylał się od nałożonego przez organ I instancji obowiązku zdeponowania broni. P. B. powinien być więc zaliczony do osób wskazanych w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji, a więc jako osoba posiadająca pozwolenie na broń spełnił przesłanki bezwzględnego cofnięcia tego prawa w myśl art. 18 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, który ma charakter obligatoryjny i nie pozostawia policji swobody wyboru konsekwencji administracyjnoprawnych wobec takich osób. W tej sytuacji nawet dowody świadczące na korzyść strony nie mogą spowodować wydania innego rozstrzygnięcia.