Postanowienie NSA z dnia 17 marca 2011 r., sygn. I OZ 157/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 17marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2010 r., II SA/Wa 55/10 odmawiające wykładni wyroku w sprawie ze skargi P. M. na postanowienie Ministra Obrony Narodowej z dnia (...) listopada 2009 r. nr (...) w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia z dnia 21 grudnia 2010 r., II SA/Wa 55/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił dokonania wykładni wyroku tego Sądu z dnia 16 kwietnia 2010 r., II SA/Wa 55/10 w sprawie ze skargi P. M. na postanowienie Ministra Obrony Narodowej z dnia (...) listopada 2009 r. nr (...) w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż pismem z dnia 5 czerwca 2010 r., powołując się na art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. -- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej zwanej P.p.s.a., P. M. wystąpił z wnioskiem o wyjaśnienie wątpliwości wraz z wnioskiem ewentualnym o przywrócenie terminu do wniesienia środka odwoławczego lub wznowienia postępowania. Wskazał, iż wnosi o wyjaśnienie wątpliwości co do treści uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 55/10, którym to wyrokiem Sąd oddalił jego skargę na postanowienie Ministra Obrony Narodowej z dnia (...) listopada 2009 r. nr (...) w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej. W jego ocenie, wątpliwości w uzasadnieniu wyroku dotyczyły następujących zagadnień prawnych. Po pierwsze, na jakiej zasadzie na stronie 5 uzasadnienia Sąd, kierując się nowelą ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, czyli przepisami obowiązującymi w dacie orzekania i w dacie wydania decyzji o zwolnieniu skarżącego ze służby kandydackiej, przyjął, że rektor-komendant uczelni wojskowej jest organem administracji publicznej pierwszej instancji w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, skoro ten organ państwowy sam nie uważał, że posiada taki przymiot, gdyż przed wydaniem decyzji nie zastosował procedury kpa, a z kolei organ wyższej instancji nie uznał takiego działania za wadliwe, utrzymując decyzję pierwszej instancji w mocy. Po drugie, na jakiej zasadzie Sąd przyjął, że nazwa stanowiska (rektor-komendant) osoby wydającej decyzję nr 392/2009 w oparciu o wskazaną podstawę prawną, czyli ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz, 892 bez wskazania zmian zawartych w noweli z dnia 24 kwietnia 2009 r.), jest prawidłowa, skoro z dokumentów (np. Statut Uczelni) zawartych w aktach sprawy głównej sygn. II SA/Wa 1792/09, wynika, że nazwę stanowiska rektora określono jako komendant-rektor uczelni.