Wyrok NSA z dnia 15 kwietnia 2011 r., sygn. II FSK 219/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grzegorz Borkowski, Sędzia NSA Grzegorz Krzymień (sprawozdawca), Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Protokolant Iga Szymańska-Wnęk, po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 września 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1045/09 w sprawie ze skargi M.M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 12 marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 września 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1045/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę M. M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 12 marca 2009 r. w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, iż postępowanie egzekucyjne w stosunku do Skarżącej wszczęto na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego w dniu 21 listopada 2008 r. przez Prezydenta Miasta W. obejmującego zaległości podatkowe w podatku od nieruchomości za lata 2003, 2004 i 2006 oraz odsetki za zwłokę. W tym samym dniu dokonano zajęcia prawa majątkowego Skarżącej stanowiącego wierzytelność z rachunku bankowego dłużnika. Pismem z dnia 2 grudnia 2008 r. Strona skarżąca wniosła do organu egzekucyjnego zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego wskazując na naruszenie przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. z 2000 r., nr 98, poz. 1071), zwanej dalej k.p.a. oraz ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r., Nr 229, poz. 1954 ze zm.) dalej w skrócie "u.p.e.a."

Prezydent Miasta W. postanowieniem z dnia 22 grudnia 2008 r. uznał wniesione zarzuty za bezzasadne. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., po rozpoznaniu zażalenia Skarżącej, postanowieniem z dnia 12 marca 2009 r. utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie organu podatkowego I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy zauważył, że zarówno w zarzutach dotyczących postępowania egzekucyjnego, jak i w zażaleniu na postanowienie Prezydenta Miasta Strona skarżąca wskazała szereg zarzutów nie wynikających z normy art. 33 u.p.e.a. Z uwagi na fakt, iż tylko wyliczone w przywołanym przepisie przesłanki mogą stanowić skuteczną podstawę wniesienia zarzutów, organ podatkowy nie ustosunkował się do tych, które nie mieściły się w treści art. 33 u.p.e.a.