Wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. II FSK 1531/09

Warunkiem uznania za przychód z nieodpłatnego świadczenia jest faktyczne jego otrzymanie.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia WSA (del.) Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1326/08 w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 24 lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego z upoważnienia Ministra Finansów na rzecz A. sp. z o.o. w W. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 7 maja 2009 r. (sygn. akt I SA/Wr 1326/08), wydanym na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie: "p.p.s.a.", Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów z 24 lipca 2008 r. wydaną wobec A. sp. z o.o. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. Sąd podał, że postawione we wniosku pytanie dotyczyło uzyskania przez pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu wskutek udziału w organizowanej przez Skarżącą imprezie integracyjnej (okolicznościowej). Skarżąca wyjaśniła, że część tych imprez ma charakter szkoleniowy lub informacyjny, a część wyłącznie integracyjny. Stanęła ona na stanowisku, że udział pracowników w imprezie o charakterze integracyjnym, szkoleniowym bądź okolicznościowym organizowanej przez pracodawcę nie stanowi dla nich przychodu ze stosunku pracy. Skarżąca podkreśliła, że organizując imprezę dla ogółu pracowników, opłaca jej koszty w sposób, który uniemożliwia ustalenie, jaka część wydatków przypada na konkretnego pracownika. Tym samym nie jest możliwe przypisanie konkretnej kwoty (rzeczywistej wartości świadczenia) konkretnemu pracownikowi. W efekcie nie można mu ustalić ewentualnego przychodu. Skarżąca dodała, że obliczanie zobowiązania podatkowego - które musi być skonkretyzowane co do podmiotu i wysokości - w oparciu o ogólną kwotę poniesionych wydatków jest wątpliwe, gdyż lekceważy zasadę, iż przedmiotem opodatkowania jest rzeczywista wartość świadczenia.