Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 18 lutego 2011 r., sygn. II FSK 1902/09

Przez ocenę prawną należy rozumieć wyjaśnienie istotnej treść przepisów prawnych i sposobu ich zastosowania w konkretnym wypadku. Ocena prawna rozstrzygnięcia wiąże się bowiem przede wszystkim z wykładnią prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędziowie: NSA Grzegorz Borkowski (sprawozdawca), NSA Jan Rudowski, Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. Sp. z o.o. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 88/09 w sprawie ze skargi M. Sp. z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 17 listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. Sp. z o.o. w G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 2.400,00 (dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 2 czerwca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę M. sp. z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 17 listopada 2008 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 r.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. W konsekwencji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 października 2006 r. (sygn. akt I SA/ Wr 364/05) Dyrektor Izby Skarbowej w W. uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z dnia 4 listopada 2004 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Decyzją z dnia 28 maja 2008 r. Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. określił zobowiązanie podatkowe stronie skarżącej w kwocie 20.191 zł. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodu kwoty wskazane w fakturach, które nie dokumentowały faktycznego nabycia usług (bądź poświadczały nabycie usług w szerszym zakresie niż miało to miejsce w rzeczywistości) zawyżając koszty uzyskania przychodu o 71.883,96 zł. Wskazane nieprawidłowości dotyczyły faktur wystawianych przez podwykonawców zlecanych przez spółkę usług remontowych (faktura VAT [...] z dnia 29 kwietnia 1998 r., nr [...] z dnia 28 października 1998 r., nr [...] z dnia 30 listopada 1998 r., nr [...] z 30 grudnia 1998 r.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00