Wyrok NSA z dnia 18 lutego 2011 r., sygn. II FSK 1866/09

Wydatek ponoszony na podstawie dowodów, które nie potwierdzały rzeczywistego wykonania usług przez podwykonawców nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędziowie: NSA Grzegorz Borkowski, NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. Sp. z o.o. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 89/09 w sprawie ze skargi M. Sp. z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 18 listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. Sp. z o.o. w G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1.200,00 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 2 czerwca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę M. sp. z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 18 listopada 2008 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 r.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. W konsekwencji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 października 2006 r. (sygn. akt I SA/ Wr 367/05) Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z dnia 9 marca 2007 r. uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z dnia 23 listopada 2004 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Decyzją z dnia 28 maja 2008 r. Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. określił zobowiązanie podatkowe stronie skarżącej w kwocie 8253 zł. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodu kwoty wskazane w fakturach, które nie dokumentowały faktycznego nabycia usług (bądź poświadczały nabycie usług w szerszym zakresie niż miało to miejsce w rzeczywistości) zawyżając koszty uzyskania przychodu o 26.939, 98 zł. Wskazane nieprawidłowości dotyczyły faktur wystawianych przez podwykonawców zlecanych przez spółkę usług remontowych (rachunek nr 2/99 z dnia 27 października 1999 r., rachunku nr 3/99 z dnia 30 listopada 1999 r. oraz faktury VAT z dnia 30 grudnia 1999 r.). Rachunek nr 2/99, został wystawiony prze Z. M. - Z. w G., za wykonanie sufitu podwieszanego w H. w G. , na kwotę 5.200 zł. Zakwestionowano go na podstawie zeznań pracowników skarżącej spółki, którzy wskazali, że samodzielnie wykonali roboty budowlane. Organ pierwszej instancji zauważył również, że rachunek został wystawiony po odbiorze robót oraz wystawieniu na rzecz spółki faktury z dnia 12 października 1999 r. Wątpliwości budziła również kwota kosztów robocizny, która znaczenie przewyższała wycenę zawartą w kosztorysie powykonawczym - 2895,13 zł.