Wyrok NSA z dnia 16 lutego 2011 r., sygn. I FSK 1348/10

Podstawę opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży samochodów używanych, nabytych w celu odprzedaży, stanowi marża.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia WSA (del.) Hieronim Sęk, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 11 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Lu 116/10 w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 24 grudnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od R. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 1800 zł (słownie: jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 czerwca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę R. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 24 grudnia 2009 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004 r.

Z przedstawionego przez Sąd I instancji stanu sprawy wynikało, że skarżący prowadził w 2004 r. komis samochodowy. Oprócz kupna i sprzedaży samochodów zajmował się również handlem częściami samochodowymi.

Organ odwoławczy w wymienionej na wstępie zaskarżonej decyzji uchylił orzeczenie organu I instancji i w zakresie rozliczenia w podatku od towarów i usług za wskazane okresy rozliczeniowe orzekł co do istoty sprawy.

W uzasadnieniu uznał za kwestie sporne ustalenie podstawy opodatkowania w drodze szacowania oraz kwalifikowanie transakcji zawieranych przez podatnika , tj. jako podlegających opodatkowaniu na zasadach ogólnych albo na zasadach szczególnych przewidzianych dla towarów używanych. Stwierdził, że wbrew działaniom organu I instancji, w sprawie brak było podstaw do zastosowania szacowania podstawy opodatkowania. Nie wystąpiła bowiem, żadna z przestanek wskazanych w art. 23 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), a wystąpiła przesłanka wskazana w § 2 tego przepisu. Dowody zebrane w toku postępowania były, w ocenie organu odwoławczego, wystarczające do uzupełnienia materiału dowodowego w ten sposób, żeby ustalić wysokość podstawy opodatkowania.