Wyrok WSA w Lublinie z dnia 11 czerwca 2010 r., sygn. I SA/Lu 116/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz, Sędziowie WSA Wojciech Kręcisz (sprawozdawca),, NSA Anna Kwiatek, Protokolant Stażysta Bartłomiej Pastucha, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] wydaną w przedmiocie rozliczenia w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2004 r., w części dotyczącej rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do października 2004 r. oraz za miesiąc grudzień 2004 r. orzekając odmiennie, co do istoty sprawy w przedmiocie określenia podatku od towarów i usług za te miesiące, w pozostałym zaś zakresie utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej podnosił, że jej podstawą faktyczną są ustalenia wskazujące na zaniżenie obrotu i podatku należnego w działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży samochodów i części samochodowych oraz marży uzyskanej z działalności komisowej - pośrednictwa w sprzedaży samochodów oraz świadczenia usług transportowych oraz usług pośrednictwa finansowego.

Organ odwoławczy wskazywał, że w odwołaniu od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej pełnomocnicy podatnika wnosząc o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji, decyzji tej zarzucali naruszenie: 1) art. 23 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez odmowę jego zastosowania; 2) art. 122 i art. 187 Ordynacji podatkowej poprzez wydanie decyzji pomimo braku ustalenia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności faktycznych; 3) art. 123 § 1 i art. 123 § 1 Ordynacji podatkowej; 4) art. 188 Ordynacji podatkowej poprzez nieuwzględnienie wniosku dowodowego syconym, w sytuacji, gdy przedmiotem dowodu były okoliczności mające znaczenie dla sprawy, które nie zostały stwierdzone wystarczająco innym dowodem; 5) art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej poprze zaniechanie wyjaśnienia podstawy prawnej decyzji; 6) art. 120 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług poprzez obliczenie podatku od obrotu bez uwzględnienia systemu VAT marża.