Wyrok NSA z dnia 9 lutego 2010 r., sygn. I OSK 677/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Pocztarek sędzia del. NSA Janusz Furmanek Protokolant Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 5 lutego 2009 r. sygn. akt II SA/Ke 4/09 w sprawie ze skargi J. T., A. T., M. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...] października 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach na rzecz J. T., A. T. oraz M. T. solidarnie kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 lutego 2009 r., sygn. akt II SA/Ke 4/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, po rozpoznaniu skarg J. T., A. T. i M. T., uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...] października 2008r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...] sierpnia 2008 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji orzekającej o uznaniu za właściciela nieruchomości, uchylił zaskarżoną decyzję

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych: Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach decyzją z dnia [...] października 2008 r. utrzymało w mocy własną decyzję z dnia [...] sierpnia 2008 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Końskich Wydział Rolnictwa i Leśnictwa z dnia [...] czerwca 1969r. Nr [...], orzekającej o uznaniu M. S. za właściciela działki gruntu o pow. [...] ha położonej w K. przy ul. [...], oznaczonej nr [...]. W motywach rozstrzygnięcia organ wskazał, iż J. T., M. T., A. T., jako spadkobiercy W. T. wystąpili z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Końskich Wydział Rolnictwa i Leśnictwa z dnia [...] czerwca 1969 r. nr [...] orzekającej o uznaniu M. S. za właściciela w/w działki podnosząc, że została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa, tj. art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz art. 17 dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz. U. z 1959 r., Nr 14 poz. 78 ze zm.). Według wnioskodawców powyższa nieruchomość, odpowiadająca aktualnie działce nr [...] i [...], położonej w jednostce ewidencyjnej [...], powiat [...], województwo świętokrzyskie, w dacie wydania kwestionowanej decyzji nie stanowiła własności państwowej, co zostało potwierdzone ostateczną decyzją Wojewody Kieleckiego z dnia [...] 06.1997 r., nr [...], w której organ uznał, że w dniu 13 września 1944 r. grunt ten nie podpadał pod działanie art. 2 ust. 1 lit. "e" dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. Działka ta nie była bowiem nieruchomością ziemską przeznaczoną na cele reformy rolnej, lecz podzieloną parcelą przeznaczoną pod budownictwo, zgodnie z planem parcelacji, zatwierdzonym w dniu 18 stycznia 1935r. Zdaniem organu nadzoru, dokonując kontroli zaskarżonej decyzji nie można pominąć faktu, że mające w sprawie znaczenie pojęcie "nieruchomości ziemskiej" użyte w art. 2 ust. 1 lit e dekretu PKWN z dnia 6 czerwca 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej zostało dopiero zinterpretowane w uchwale Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 września 1990r. (sygn. akt OTK 1990/1/26). W tej sytuacji organ nadzoru stwierdził, iż oczywistość interpretacji powołanego przepisu nie istniała w dacie wydania zaskarżonej decyzji i dopiero w oparciu o powyższą uchwałę można było uznać, że część nieruchomości objętej wnioskiem nie podlegała przejęciu na cele reformy rolnej. Organ wskazał, iż zgodnie z interpretacją przepisów cyt. dekretu w dacie wydania kwestionowanej decyzji przedmiotowy grunt niewątpliwie stanowił grunt państwowy (posiadał założoną księgę wieczystą, gdzie jako właściciel wpisany był Skarb Państwa), a także był gruntem o charakterze rolniczym. M. S. posiadała przedmiotową nieruchomość nieprzerwanie od 10 stycznia 1939 r., co potwierdza umowa z dnia 10 stycznia 1938 r. oraz kwit wpłaty należności z tytułu nabycia nieruchomości. Tym samym organ wydający kwestionowaną decyzję miał prawo uznać, iż spełnione zostały przesłanki określone w przepisach art. 6 i 17 cyt. dekretu z dnia 18 kwietnia 1955r.