Wyrok NSA z dnia 22 lipca 2010 r., sygn. I FSK 1138/09

Szacowanie na podstawie art. 23 Ordynacji podatkowej podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług jest dopuszczalne z tym, że w takiej sytuacji uwzględniać należy wszelkie elementarne cechy tej daniny publicznoprawnej co w praktyce wyklucza możliwość szacowania wyłącznie wysokości wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub usług.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Stanik (sprawozdawca), Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia WSA del. Tomasz Kolanowski, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 lutego 2009r. sygn. akt I SA/Łd 1229/08 w sprawie ze skargi W. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 10 lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za wrzesień 2007 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od W. J. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. kwotę 2516 (dwa tysiące pięćset szesnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 27.02.2009 r., sygn. I SA/Łd 1229/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej zwana "popsa" uchylił zaskarżoną przez Wiesława Jończyka decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 10.07.2008 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia 07.05.2008 r., w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za wrzesień 2007 r.

W uzasadnieniu do tego wyroku Sąd przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania. W tych ramach wskazał, że Dyrektor Izby Skarbowej w swojej decyzji, podzielił stanowisko organu I instancji, odnośnie nieprawidłowości w prowadzonej przez podatnika ewidencji sprzedaży VAT, które to ustalenie skutkowało pozbawieniem, na podstawie art. 193 § 4 ustawy z 29.08.1997 r. Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm.) - dalej zwana "Ordynacja podatkowa", tych ewidencji (ksiąg) przymiotu dowodu w postępowaniu podatkowym, a w następstwie tego, określeniem podstawy opodatkowania w drodze oszacowania. Tego ostatniego organ dokonał stosując metodę porównawczą wewnętrzną, przyjmując za podstawę porównania rok 2004 r. Nadmieniono równocześnie, że dokonując szacunku uwzględnione zostały czynniki charakterystyczne dla przedsiębiorstwa podatnika, w tym wskaźnik z którego wynikało, że podatnik ponosił z tytułu sprzedaży towarów stratę na poziomie 60% wartości ceny ich zakupu.