Wyrok NSA z dnia 5 sierpnia 2010 r., sygn. II FSK 385/10

Ustawodawca nieprzypadkowo w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. posłużył się pojęciem "przychodów" a nie "przychodu". Liczba mnoga, w której użyto tego słowa, wskazuje, że aby jakiś wydatek uznać za koszt w jego rozumieniu, nie trzeba wykazywać zależności między nim a powstaniem lub powiększeniem konkretnego, poddającego się weryfikacji (ustaleniu) przychodu. Przyjęcie np., że powstały przychód jest wynikiem odroczenia spłaty wynagrodzenia, a nie wynikiem ustalenia tego wynagrodzenia jest niezbyt przekonywujące.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędziowie NSA Stanisław Bogucki, WSA del. Jadwiga Danuta Mróz, Protokolant Anna Dziosa, po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej ze skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. działający w imieniu Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1483/09 w sprawie ze skargi M. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w W. działający w imieniu Ministra Finansów z dnia 24 kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz M. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 7 grudnia 2009 r., III SA/Wa 1483/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną przez M. Sp. z o.o. w W. interpretację indywidualną Ministra Finansów z 24 kwietnia 2009 r., w przedmiocie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

2. Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym przyjętym przez sąd pierwszej instancji stanie faktycznym: wnioskiem z 6 lutego 2009 roku spółka M. Sp. z o.o. zwróciła się do Ministra Finansów o udzielenie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka wskazała, iż nabyła100% udziałów w kapitale zakładowym spółki A. Początkowo spółka planowała jedynie nabycie nieruchomości, której właścicielem była spółka A i jej wykorzystanie do celów działalności gospodarczej, jednak spółka A uzależniła nabycie nieruchomości od zakupu udziałów w jej kapitale. W konsekwencji spółka zdecydowała się zakupić udziały, a następnie zlikwidować spółkę A, która posiadała kredyt bankowy zaciągnięty na wybudowanie nieruchomości oraz zobowiązania wobec innych podmiotów. Po nabyciu udziałów spółki A przez skarżącą, spółka dokonała ona refinansowania zadłużenia wobec wierzycieli z grupy kapitałowej zbywcy ze środków otrzymanych w formie pożyczki od skarżącej, kredyt zaciągnięty w banku jest nadal spłacany przez spółkę A. Planowano, że przed dniem likwidacji skarżąca przejmie, za wynagrodzeniem (oprocentowanym na poziomie rynkowym) od spółki A zobowiązania z tytułu kredytu bankowego za uprzednią zgodą banku. Wartość wynagrodzenia będzie równa sumie wartości nominalnej części kapitałowej kredytu oraz odsetek naliczonych do dnia jego przejęcia przez skarżącą, jego spłata zostanie odroczona. Skarżąca dokona podwyższenia kapitału spółki A oraz konwersji wynagrodzenia należnego od spółki (wraz z narosłymi odsetkami, o ile nie zostaną one wcześniej spłacone) oraz pożyczki na kapitał spółki A. Konwersja będzie miała miejsce poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności spółki A i skarżącej. W wyniku potrącenia wzajemnych wierzytelności spółka A przestanie być dłużnikiem skarżącej, która obejmie nowe udziały w spółce A. Po dokonaniu powyższej operacji nastąpi likwidacja spółki A. Skarżąca przejmie majątek spółki A i będzie wykorzystywała go do prowadzenia działalności gospodarczej. Odsetki z tytułu kredytu wobec banku spłacane będą przez skarżącą zarówno przed, jak i po likwidacji spółki A. Pożyczka zaś przestanie istnieć wobec jej skonwertowania na udziały spółki A.