Wyrok NSA z dnia 11 czerwca 2010 r., sygn. I FSK 950/09

Wątpliwości dotyczące możliwości wydania decyzji z uwagi na ewentualne przedawnienie zobowiązania należy uznać za przykład sprawy, która kwalifikuje się do wyjaśnienia w ramach możliwości sądu wynikających z art. 106 § 3 P.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia WSA del. Dagmara Dominik, Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 16 stycznia 2009 r. sygn. akt III SA/Gl 1225/08 w sprawie ze skargi P. R. U. H. M. Sp. z o. o. w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 27 sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2. zasądza od P. R. U. H. M. Sp. z o. o. w S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 3025 zł (słownie: trzy tysiące dwadzieścia pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 stycznia 2009 r., sygn. akt III SA/Gl 1225/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, po rozpoznaniu skargi "M." Sp. z o.o. w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 27 sierpnia 2008 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług, uchylił zaskarżoną decyzję, stwierdził, że nie podlega ona wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku oraz zasądził na rzecz strony zwrot kosztów postępowania sądowego.

2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji wskazał, obszernie opisując instytucję przedawnienia zobowiązania podatkowego, że w przedmiotowej sprawie bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego za czerwiec 2002 r. rozpoczął się 1 stycznia 2003 r., a zatem organ II instancji rozstrzygający sprawę w 2008 r. powinien odnieść się do cezury 31 grudnia 2007 r., stanowiącej końcową datę okresu, gdy zarzut przedawnienia nie mógł być skutecznie postawiony. Zaś zaskarżona decyzja została wydana 27 sierpnia 2008 r. i organ odwoławczy nie wyjaśnił, dlaczego wydał decyzję po upływie terminu przedawnienia i jakie przyczyny spowodowały, że termin ten uległ przedłużeniu do 1 września 2008 r. (data doręczenia decyzji). Sąd I instancji stanął na stanowisku, że zobowiązanie podatkowe przedawnia się, jeżeli termin przewidziany w art. 70 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej O.p.) upłynął przed wydaniem decyzji organu II instancji (zob. uchwała NSA z 6 października 2003 r., FPS 8/03, wyrok WSA w Warszawie z 2 czerwca 2008 r., III SA/Wa 384/08, wyrok WSA w Gliwicach, III SA/Gl 1063/08). W ocenie Sądu komentarz dotyczący orzekania przez organ II instancji po upływie terminu przedawnienia, w kontekście zaistnienia w danej sprawie przesłanek przedawnienia, powinien znaleźć się w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, odzwierciedlając przeprowadzone w tym zakresie postępowanie dowodowe. Uzasadnienie faktyczne, ocena zebranego materiału dowodowego i wyjaśnienie przesłanek dokonanego rozstrzygnięcia, którego powinien dokonać organ II instancji, powinno zatem znaleźć pełne odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji. Tezę taką niewątpliwie potwierdza brzmienie art. 210 O.p., w tym jego § 4, jak i istota dwuinstancyjnego postępowania.