Wyrok NSA z dnia 27 maja 2010 r., sygn. I FSK 937/09

1. W świetle art. 19 ust. 13 pkt 3 i art. 41 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w zw. z punktem 49 załącznika nr 3 do ustawy, w przypadku sprzedaży czasopism wraz z załączonymi do nich dodatkowymi przedmiotami nie ma podstaw do rozciągania regulacji odnoszących się do tych wydawnictw na inne załączone do nich towary, jedynie z tytułu ich łącznej sprzedaży, co oznacza, że - co do zasady - mamy do czynienia ze sprzedażą obejmującą dwa odrębne towary, opodatkowane podatkiem od towarów i usług na zasadach określonych dla ich przedmiotu (moment powstania obowiązku podatkowego i stawka podatku).

2. Jedynie w przypadku, gdy pomiędzy czasopismem jako rzeczą główną i dodatkiem jako towarem pomocniczym, zachodzi faktyczna i trwała (stała) więź funkcjonalna, wskazująca, że dodatek musi być używany jako rzecz pomocnicza w stosunku do czasopisma, stanowiąc jego integralną część, i nie prowadzi to do nadużycia prawa, na zasadzie wyjątku od powyższej reguły, dostawę towarów ujętych w ramach tzw. zestawów (kompletów) wydawniczych, należałoby traktować jako jednolite świadczenie do celów stosowania podatku VAT, a więc stosować do niej normy opodatkowania określone dla dostawy mającej charakter zasadniczy (główny).

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (spr.), Sędzia NSA Ryszard Mikosz, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. B. Spółki z o. o. Spółka komandytowa z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lutego 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 2502/08 w sprawie ze skargi W. B. Spółki z o. o. Spółka komandytowa z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 20 maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. B. Spółki z o. o. Spółka komandytowa z siedzibą w W. na rzecz Ministra Finansów kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.