Wyrok NSA z dnia 26 marca 2010 r., sygn. II FSK 1716/08

Organ odwoławczy może w czasie praktycznie nieograniczonym orzec, czy zobowiązanie określone zaskarżoną decyzją pierwszej instancji zostało określone we właściwej wysokości i z zachowaniem obowiązującej procedury. Stanowi to wyraz respektowania zasady dwuinstancyjnego postępowania (art. 78 Konstytucji RP).

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędziowie: NSA Edyta Anyżewska (sprawozdawca), WSA del. Piotr Pietrasz, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 20 czerwca 2008 r. sygn. akt I SA/Bk 149/08 w sprawie ze skargi B. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 18 lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2008 r., sygn. akt I SA/Bk 149/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), dalej P.p.s.a., oddalił skargę B. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 18 lutego 2008 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r.

2. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia 9 listopada 2007 r. określił B. M. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. w kwocie 1.115.285,00 zł w miejsce zadeklarowanego w kwocie 499.151,00 zł. Organ ten stwierdził, iż skarżąca w zeznaniu rocznym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2001 zawyżyła koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej poprzez nienależne zaliczenie do nich faktur za usługi marketingowe wystawionych na rzecz "E." sp.j., w której to spółce posiadała udział w wysokości 75%. Wydatki, które zostały poniesione na rzecz firm "S." z Cypru (zwana dalej "S.") i "A." z siedzibą w W. (USA) (zwana dalej "A.") nie zostały uznane za koszty uzyskania przychodów w "E.", bowiem zgodnie z ustaleniami organu świadczenie usług marketingowych nie miało miejsca.