Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2010 r., sygn. I FSK 1421/08
Nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi w formie kserokopii lub przesłanemu faksem. Jeżeli podatnik nie jest w stanie zgromadzić dokumentów wymienionych w katalogu podstawowym, powinien mieć prawo zastosowania dowodów pomocniczych, określonych w art. 42 ust. 11 u.p.t.u., w celu skorzystania ze stawki 0% VAT przy WDT.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Ryszard Mikosz, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. sp. z o. o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 maja 2008 r. sygn. akt III SA/ Wa 80/08 w sprawie ze skargi P. Sp. z o. o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 15 listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnego w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz P. sp. z o. o. z siedzibą w W. kwotę 380 (trzysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 maja 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 80/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P. sp. z o. o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 15 listopada 2007 r. w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji wskazał, że w ocenie skarżącej na podstawie art. 42 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej u.p.t.u.) przysługuje jej prawo do zastosowania do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku 0% w sytuacji, gdy posiada ona wyłącznie kserokopię lub kopię faksową dokumentu przewozowego potwierdzającego odbiór towaru przez odbiorcę. Stanowisko to zostało uznane za niezasadne zarówno przez organy jak i Sąd I instancji. Wojewódzki Sąd Administracyjny zauważył, że w art. 42 ust. 3 u.p.t.u. ustawodawca wymienił podstawowe dokumenty, których posiadanie stanowi warunek do zastosowania do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku wynoszącej 0%. W ocenie Sądu I instancji dokumenty te podatnik powinien posiadać w formie oryginalnej, gdyż posiadanie ich kserokopii lub kopii faksowych może budzić wątpliwości co do ich autentyczności. W przypadku dopuszczenia jako dowodu niepotwierdzonych za zgodność z oryginałem kserokopii dokumentu istnieje potencjalna możliwość, że może ona być fałszywa. W przypadku dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 u.p.t.u. najważniejszym dowodem potwierdzającym odbiór towaru przez nabywcę jest kopia dokumentu przewozowego otrzymywana od przewoźnika, gdyż to z tego dokumentu wynika, że nastąpił odbiór towaru przez odbiorcę. Dokument ten jest wystawiany przez osobę trzecią w stosunku do dostawcy i odbiorcy towaru i stanowi dowód tego, że wykonała ona w sposób właściwy ciążące na niej obowiązki wynikające z umowy przewozu. Z tych względów w ocenie Sądu I instancji twierdzenie, że podatnik zamiast oryginałów dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 pkt 1-3 u.p.t.u., na podstawie art. 42 ust. 11 u.p.t.u. może posłużyć się kserokopią dokumentu wymienionego w art. 42 ust. 3 pkt 1 u.p.t.u. jest nieuprawnione. Przemawia za tym okoliczność, że posiadanie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 u.p.t.u. zgodnie z treścią tego przepisu stanowi podstawowy warunek zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i dopiero ich brak pozwala na posłużenie się innymi dokumentami, które wymienione zostały w sposób przykładowy w art. 42 ust. 11 u.p.t.u. Jednakże dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 11 u.p.t.u. muszą dowodzić faktu, że podatnik dostarczył towar do odbiorcy. Skoro oryginały tych dokumentów zostały wskazane w art. 42 ust. 3 pkt 1 u.p.t.u. jako dowody, które łącznie z innymi dokumentami mogą stanowić dowód wykonania dostawy, to sprzeczne z zasadami logiki byłoby twierdzenie, że jednocześnie same niepotwierdzone za zgodność z oryginałem kserokopie tych dokumentów przewozowych mogą być uznane za dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 u.p.t.u. Zatem organy zasadnie stwierdziły, że posiadanie przez podatnika wyłącznie kserokopii dokumentów przewozowych nie może oznaczać legitymowania się przez podatnika dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 11 u.p.t.u. Z tego względu nie uznano również za zasadny podnoszonego w skardze zarzutu naruszenia art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej O.p.).