Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. I OSK 661/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska Sędziowie NSA Joanna Runge-Lissowska del.WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz (spr.) Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 12 marca 2008 r. sygn. akt II SA/Sz 1114/07 w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Koszalinie z dnia [...] października 2007 r. nr [...] w przedmiocie naliczenia należności za wypracowane nadgodziny oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 12 marca 2008 r. sygn. akt II SA/Sz 1114/07 oddalił skargę M. M. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Koszalinie z dnia [...] października 2007 r. wydaną w sprawie naliczenia należności za wypracowane nadgodziny.

Przedstawiając w uzasadnieniu stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, że w związku z pisemnym zgłoszeniem mł. chor. M. M. Dyrektor Aresztu Śledczego w Słupsku decyzją personalną z dnia [...] grudnia 2005 r. zwolnił go ze służby w Służbie Więziennej z dniem [...] grudnia 2005 r. Decyzją z dnia [...] grudnia 2005 r. Dyrektor Aresztu Śledczego w Słupsku przyznał wymienionemu należność za wypracowane nadgodziny w wysokości [...] zł. W wyniku wniesionego odwołania Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w Koszalinie decyzją z dnia [...] stycznia 2007 r. uchylił decyzję organu niższej instancji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 27 czerwca 2007 r. II SA/Sz 169/07 stwierdził nieważność ww. decyzji Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Koszalinie z dnia [...] stycznia 2007 r. Sąd stwierdził, że w ustawie z dnia 26 kwietnia 1997 r. o Służbie Więziennej (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.), brak jest podstawy materialnoprawnej do orzekania w przedmiocie objętym decyzją organu pierwszej instancji, czyli przyznania funkcjonariuszowi należności za wypracowane nadgodziny. Ustawodawca nie przewidział w składzie uposażenia zasadniczego jak i dodatków do tego uposażenia, wynagrodzenia za czas służby przepracowany poza rozkładem czasu służby. Wynagrodzenie takie nie zostało ustanowione w formie świadczenia pieniężnego, którego rodzaje wymienia art. 104 ustawy. Natomiast stanowiące podstawę prawną rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 września 1997 r. w sprawie zasad ustalania czasu służby funkcjonariuszy Służby Więziennej, nie mogło być podstawą prawną decyzji, albowiem nie mieści się w ustalonym Konstytucją RP katalogu źródeł prawa powszechnie obowiązującego.