Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 12 marca 2008 r., sygn. II SA/Sz 1114/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Iwona Tomaszewska,, Sędzia NSA Mirosława Włodarczak-Siuda, Protokolant Krzysztof Chudy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2008r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie naliczenia należności za wypracowane nadgodziny oddala skargę

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. wyrokiem z dnia (...( stwierdził nieważność decyzji Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w K. z dnia (...( w przedmiocie naliczenia należności za nadgodziny.

W uzasadnieniu decyzji Sąd stwierdził, że w ustawie z dnia 26 kwietnia 1997 r. o Służbie Więziennej brak jest podstawy materialnoprawnej do orzekania w przedmiocie objętym decyzją organu I instancji, czyli przyznania funkcjonariuszowi Służby Więziennej M.M. należności za wypracowane nadgodziny.

Z art. 96 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej wynika, że z tytułu służby funkcjonariusz otrzymuje uposażenie i inne świadczenia określone w ustawie. Ustawodawca nie przewidział jednak w składzie uposażenia zasadniczego jak i dodatków do tego uposażenia, wynagrodzenia za czas służby przepracowany poza rozkładem czasu służby. Wynagrodzenie takie nie zostało ustanowione w formie świadczenia pieniężnego, którego rodzaje wymienia art. 104 ustawy.

Sąd wskazał nadto, że stanowiące podstawę prawną rozstrzygnięcia organu I instancji zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 września 1997 r. w sprawie zasad ustalania czasu służby funkcjonariuszy Służby Więziennej, nie może stanowić podstawy prawnej decyzji z powodu innego przedmiotu regulowanego tym zarządzeniem, ale przede wszystkim dlatego, że zarządzenie nie może być podstawą prawną decyzji, albowiem nie mieści się w katalogu źródeł prawa powszechnie obowiązującego w rozumieniu art. 87 Konstytucji RP.