Wyrok NSA z dnia 17 marca 2009 r., sygn. II OSK 374/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Hauser Sędziowie sędzia NSA Anna Łuczaj sędzia NSA Anna Żak ( spr.) Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2007 r. sygn. akt VII SA/Wa 651/07 w sprawie ze skargi Z. C. - G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 27 listopada 2007r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie sygn. akt VII SA/Wa 651/07 po rozpoznaniu skargi Z. C. - G. uchylił decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2007r. znak: [...] oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji nakazującej zaniechanie dalszych robót budowlanych i zobowiązującej do złożenia projektu budowlanego zamiennego.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, że Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Szczecinie decyzją z dnia [...] listopada 2006r., stwierdził nieważność decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Sławnie z dnia [...] marca 2005r.,nakazującej zaniechanie dalszych robót budowlanych, związanych z budową hali magazynowej z pomieszczeniami socjalnymi na działkach nr [...],[...] i [...] w D., wykonywanych w sposób istotnie odbiegający od ustaleń i warunków określonych w decyzji Starosty Sławieńskiego o pozwoleniu na budowę z dnia [...] grudnia 2003r., Nr [...], znak: [...] oraz nakładającej obowiązek sporządzenia i przedstawienia w terminie do dnia 15 czerwca 2005r. projektu budowlanego zamiennego, uwzględniającego zmiany wynikające z dotychczas wykonanych robót budowlanych wraz z aktualnym oświadczeniem o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane - uznając, że kontrolowana decyzja została wydana z rażącym naruszeniem art. 51 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy Prawo budowlane z 1994r.