Wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2009 r., sygn. II OSK 1932/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Kisiel Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia NSA Zdzisław Kostka /spr./ Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministerstwa Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 lipca 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 525/08 w sprawie ze skargi Ministerstwa Finansów na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 18 października 2007 r. nr KOC/4711/Ar/07 w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. prostuje zaskarżony wyrok w zakresie nazwy skarżącego wpisując w miejsce Dyrektora Generalnego Ministerstwa Finansów Ministerstwo Finansów.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 31 lipca 2008 r. w sprawie IV SA/Wa 525/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Dyrektora Generalnego Ministerstwa Finansów na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z 18 października 2007 r., którą rozpoznając odwołanie Ministerstwa Finansów, utrzymano w mocy decyzję Prezydenta m.st. Warszawy z 7 września 2007 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, polegającej na budowie na działce nr 63 w Warszawie przy ul. Nowy Świat budynku zaplecza dydaktycznego Uniwersytetu Warszawskiego.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku oraz akt sprawy wynika, że istotne w sprawie okoliczności sprowadzają się do tego, że Ministerstwo Finansów kwestionowało w postępowaniu przed sądem administracyjnym decyzję w sprawie lokalizacji wskazanej inwestycji celu publicznego, podnosząc, że granica pomiędzy działką nr 63 i działką nr 62, będącą w trwałym zarządzie Ministerstwa Finansów, jest sporna. W związku z tym w skardze do Sądu pierwszej instancji zarzucono także, że w czasie pomiędzy wydaniem zaskarżonej decyzji a jej wysłaniem złożono w dniu 10 stycznia 2008 r. pismo zawierające uzupełnienie odwołania od decyzji organu pierwszej instancji, do którego organ odwoławczy nie ustosunkował się. W ocenie skarżącego zaskarżona decyzja została skutecznie wprowadzona do obrotu prawnego dopiero w chwili jej doręczenia skarżącemu, co miało miejsce w dniu 28 stycznia 2008 r. i brak zajęcia stanowiska odnośnie do zarzutów podniesionych w uzupełnieniu odwołania stanowi naruszenie art. 110 k.p.a.