Wyrok NSA z dnia 18 lutego 2009 r., sygn. II FSK 1675/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia WSA del. Ludmiła Jajkiewicz, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 czerwca 2007 r. sygn. akt I SA/Gl 1527/06 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 14 września 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 14 września 2006 r., Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 23 marca 2006 r., wydaną po ponownym przeprowadzeniu postępowania, ustalającą K. K. (Skarżącej) kwotę 8.367,00 zł. podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. od dochodu w kwocie 11.155,58 zł. nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych.

Organ odwoławczy ustosunkowując się do odwołania strony od decyzji pierwszoinstancyjnej dokonał wykładni przepisów art. 20 ust. 1 i 3 oraz art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 1993 r. nr 90, poz. 416 ze zm., dalej.u.p.d.o.f.). Zaakcentowano uprawnienie organu wynikające z art. 191 Ordynacji podatkowej do swobodnej oceny dowodów. Niepodzielono zarzutu odwołania, iż w odniesieniu do roku 2002 organ podatkowy nie dokonał rzetelnej analizy przedstawionych dowodów, podkreślono, że odmienna od podatniczki ocena niektórych dowodów nie stanowi naruszenia art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej Ord.pod.).