Wyrok NSA z dnia 28 maja 2008 r., sygn. I OSK 872/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska Sędziowie NSA Irena Kamińska (spr.) Jerzy Stankowski Protokolant Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 marca 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 1790/06 w sprawie ze skargi K. B. na decyzję Dowódcy Sił Powietrznych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 7 marca 2007 r. oddalił skargę K. B. na decyzję Dowódcy Sił Powietrznych z dnia [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.

W uzasadnieniu wyroku przedstawiono następujący stan faktyczny sprawy.

Dowódca Jednostki Wojskowej [...] w B., rozkazem personalnym z dnia [...] na podstawie art. 49 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwolnił K. B. z zawodowej służby wojskowej z powodu otrzymania dwóch kolejnych opinii okresowych stwierdzających niewywiązywanie się przez skarżącego z obowiązków służbowych i przeniósł wymienionego do rezerwy.

W związku z tym, K. B. w dniu 27 stycznia 2002 r. złożył do Dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w W., wniosek dotyczący wypłaty zadośćuczynienia finansowego. Wniosek ten został przekazany przez Dowódcę Jednostki Wojskowej [...] w B. do rozpatrzenia przez Dowódcę Jednostki Wojskowej [...] w B.

Pismem z dnia 3 czerwca 2002 r. skarżący, na wezwanie Dowódcy wyjaśnił, iż jego wniosek dotyczy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego z dnia [...] K. B. w piśmie tym podkreślił, że opinie służbowe będące podstawą zwolnienia go ze służby zawierały fałszywe stwierdzenia i nie odzwierciedlały żadnego faktu dotyczącego jego osoby. Dowódca kompanii, zdaniem K. B., kierował się osobistymi pobudkami fałszując jednocześnie opinie o nim.