Wyrok NSA z dnia 6 maja 2008 r., sygn. II FSK 411/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędziowie NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Anna Maria Świderska, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. C.-O. i P. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 1884/06 w sprawie ze skargi A. C.-O. i P. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 11 kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. C.-O. i P. O. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 listopada 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1884/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P. O. i A. C. - O. (podatnicy) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 11 kwietnia 2006 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia 29 listopada 2005 r., określającą podatnikom zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. w wysokości 27.128,80 zł.

Organ I instancji wskazał, że Pani O. w 1999 r. uzyskała między innymi przychód w kwocie 35.347,50 zł z tytułu sprzedaży akcji Banku Handlowego S.A. w Warszawie, które nabyła wcześniej jako pracownik tego Banku. Wskazany przychód nie został wykazany we wspólnym zeznaniu podatkowym (PIT-36), złożonym przez skarżących. Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego przychód ten należało zaliczyć do przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.) - zwanej dalej updof w brzmieniu obowiązującym w 1999 r. W konsekwencji podlegał on opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na warunkach ogólnych z uwzględnieniem odliczenia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 9 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 38 updof. Organ powołał się także na definicję "publicznego obrotu papierami wartościowymi", zawartą w ustawie z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239 ze zm.) - zwaną dalej p.p.o.p.w. i uznał, że ,pomimo iż w prospekcie emisyjnym Banku Handlowego zawarta została informacja o akcjach przeznaczonych dla pracowników Banku, nabycie przez nich tych akcji nie jest nabyciem w ramach obrotu publicznego. Do przychodu z tytułu sprzedaży powyższych akcji nie mógł więc znaleźć zastosowania art. 52 pkt 1 lit. a updof. Nabycie akcji przez pracowników nastąpiło w szczególnym trybie, który nie może być utożsamiany z ofertą publiczną lub nabyciem na rynku regulowanym. Prywatyzacja Banku Handlowego została przeprowadzona na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 ze zm.) - zwanej dalej u.p.p.p. Bank ten uzyskał zgodę Rady Ministrów na prywatyzację i zezwolenie na szczególny tryb zbycia części akcji. Fakt objęcia jedną decyzją Komisji Papierów Wartościowych i Giełd z dnia 7 maja 1997 r. o dopuszczeniu do publicznego obrotu wszystkich akcji spółki nie przesądzał o sposobie ich dalszego zbywania. Decyzją taką mogły bowiem być objęte zarówno akcje będące następnie przedmiotem publicznej oferty, jak i akcje, które przedmiotem oferty nie są lub być nie mogą.